บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
ณรังค์จับมือปฐวีพยายามให้กำลังใจ ปฐวียึดมือณรังค์เอาไว้ อ้อนวอนอีกครั้ง
“หญิงไม่ได้เป็นอย่างที่ณะพูด หญิงรักณะ ไม่เคยไม่รัก รักหญิงได้มั้ย หญิงขอร้อง อย่ารักคนอื่น ได้มั้ย...”
“ผมรักคุณหญิงได้….แต่รักในฐานะที่ผมเป็นเด็กในบ้าน ที่ต้องดูแลคุณหญิงแทนท่านชายเท่านั้น”
ปฐวีผิดหวัง
“คุณหญิงจะไม่ต้องการความรักจากผมหรือจากใครอีกทั้งนั้น ถ้าคุณหญิงรักตัวเอง...รักให้เป็น รักให้ถูก ไม่ใช่ทำร้ายตัวเอง
เหมือนที่ผ่านมา”
ปฐวีโผเข้ากอดณรังค์
“เชื่อผมเถอะนะคุณหญิง....ตั้งสติ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ มันยังไม่สายเกินไป กลับไปหาครอบครัว ที่กำลังรอคุณหญิงอยู่คุณหญิงมีทุกอย่างที่พร้อมจะทำให้คุณหญิงมีความสุขอยู่แล้ว ผมอยากเห็นคุณหญิงมีความสุขนะ”
“ณะอยากเห็นหญิงมีความสุขจริงๆเหรอ”
“ใช่ ผมอยากเห็น เมื่อคุณหญิงมีความสุข ผมจะมีความสุขไปกับคุณหญิงด้วย”
ปฐวีสายตาว่างเปล่า นิ่งไม่มีคำตอบใดๆ
สิริกันยายืนได้ยินทั้งหมดแล้วสับสน มองกระติกน้ำซุปในมือ อยากจะเข้าไปหาณรังค์แต่ยังลังเล
ณรังค์กอดปลอบปฐวีไว้อย่างจริงใจ
“และผมยังรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณหญิงเสมอ ผมจะอยู่เป็นกำลังใจให้กับคุณหญิง.... ไม่ไปไหน”
ปฐวียิ่งฟังยิ่งเจ็บปวด ไม่ยอมรับจริง
“หญิงไม่มีวันปล่อยณะไปให้ใคร!!!”
“คุณหญิง!”
ปฐวีคุมสติไม่อยู่ “หญิงจะไม่ยอมให้ณะรักใคร ถ้าณะรักมัน หญิงจะจองล้างจองผลาญมัน ย่าของมัน ไม่ให้มีความสุข!!!”
สิริกันยาตกใจได้ยินปฐวีขู่
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับสิริกันยากับย่าของเค้า ผมนี่แหละจะแจ้งตำรวจจับคุณหญิง!”
“เอาเลย!!!เชิญ! หญิงไม่สนว่าจะต้องถูกจับ เข้าคุก หรือถูกตัดสินประหารชีวิต! ขอแค่ให้มันพัง!!!”
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้วกลับไปซะเถอะ อย่าให้ผมเห็นหน้าคุณหญิงอีก ถ้าไม่อยากให้ผมเกลียดคุณหญิงมากไปกว่านี้ จะพาตัวเองไปตกนรกขุมไหน ก็เชิญผมเองก็จะไม่สนเหมือนกัน”
ปฐวีมองณรังค์อย่างเสียใจ ณรังค์เหนื่อยใจที่ปฐวีไม่เข้าใจ
ปฐวีเดินออกมาจากห้องพักฟื้นของณรังค์ ด้วยสายตาเกรี้ยวกราดและต้องการเอาชนะ แต่ตอนนี้สิริกันยาไม่อยู่หน้าห้องแล้ว
สิริกันยามองตามหลังปฐวีด้วยความเห็นใจ เธอมองกระติกน้ำซุบในมือ ครุ่นคิดจะเข้าไปหาณรังค์ดีหรือไม่
เธอคิดถึงคำพูดของณรังค์
“ที่ผมสัญญาไม่ใช่เพราะรักคุณหญิง แต่เพื่อปกป้องไม่ให้คุณหญิงทำร้ายสิริกันยา ผู้หญิงที่ผมรัก!!!
.................................................
ใช่! ผมโกหก ทั้งที่ความจริง ผมรักเค้ามาก คิดถึงเค้าทุกวัน ไม่มีวันไหน ที่ผมไม่อยากเห็นหน้าเค้า
……………………………………………….
สิริกันยายิ้มออกมาได้ แต่แล้วกลับคิดถึงคำพูดของปฐวีขึ้นมา
“หญิงจะไม่ยอมให้ณะรักใคร ถ้าณะรักมัน หญิงจะจองล้างจองผลาญมัน ย่าของมัน ไม่ให้มีความสุข!!!”
สิริกันยานิ่งตัดสินใจ