บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 23 หน้า 5
“ขอบคุณครับ”
สาวสวยรีบเข้ามาคุยใกล้ๆ “เล่นเองเหรอคะ เก่งนะคะไม่ต้องใช้เทรนเนอร์”
“แรกๆ ก็ใช้ครับ แต่ตอนหลังก็เล่นเอง”
“มาทุกวันเหรอคะ”
“เฉพาะวันที่ว่างนะครับ”
“ถึงว่าสิคะ ไม่เคยเจอคุณมาก่อน พอดีว่าอยากลองเวทติ้งดูบ้าง ช่วยเทรนให้หน่อยได้มั๊ยคะ”
ศรุตมองหน้าสาวสวยแล้วรู้เลยว่าจะมาแนวไหน “จะว่างตรงกันเหรอครับ”
สาวสวยหยิบมือถือขึ้นมา “งั้นขอไลน์หน่อยสิคะ จะได้นัดกันก่อนว่าจะมาวันไหน”
ศรุตยิ้ม เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดๆ แขน “ไม่มีไลน์ครับ ขอตัวนะครับ” ศรุตยิ้มให้แล้วเดินออกไป สาวสวยหน้าแตก เก้อๆ ไป ศรุตเดินมา พูดกับตัวเองเบาๆ “ผมจะเป็นคนดีเพื่อคุณนะ ชบา” มือถือดัง ศรุตดูชื่อแล้วรีบรับสาย “สวัสดีครับคุณป้า”
“ศรุตเย็นนี้ว่างมั๊ย มาทานข้าวด้วยกันหน่อยสิ จะได้คุยเรื่องชบา”
ศรุตยิ้มแก้มปริ “ว่างครับ เดี๋ยวผมเข้าไปครับ ขอบคุณนะครับที่ชวน”
ศรุตวางสายด้วยสีหน้าดีใจ อำภาวางสายด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มพอใจผลงานตัวเอง ฉัตรชบาวิ่งเข้าบ้านมา
“ชบา กลับมาก็ดีแล้ว” ฉัตรชบาไม่ฟัง วิ่งขึ้นบันได “อ้าว...ชบา เดี๋ยวก่อน ฟังแม่ก่อน”
ฉัตรชบาหายขึ้นข้างบนไปแล้ว
ฉัตรชบาเข้าห้องมา ทุ่มตัวลงบนเตียง ร้องไห้ “คนบ้า ชั้นเกลียดนาย ชั้นไม่มีวันรักนาย”
อำภาเปิดประตูเข้ามา ฉัตรชบารีบเช็ดน้ำตา
“เป็นอะไร มาถึงก็โครมครามเข้าห้อง แม่พูดด้วยไม่ได้ยินรึไง”
“คุณแม่ออกไปก่อนเถอะค่ะ ชบาอยากอยู่คนเดียว”
“มีอะไรหรือเปล่าลูก”
“คุณแม่คะ ขอชบาอยู่คนเดียวได้มั๊ยคะ”
“ก็ได้จ้ะ แต่เย็นนี้ศรุตเค้าจะมากินข้าวด้วย อย่าลืมลงไปด้วยล่ะ” อำภาออกจากห้องไป
ฉัตรชบานั่งร้องไห้ นึกถึงที่คุยกับอัคคีก่อนหน้านี้
“รักเค้ามากสินะ ถึงกับต้องไปแย่งเค้าคืนมา”
“ทำไม หึงเหรอ”
“ชั้นจะหึงนายทำไม”