บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 23 (ตอนจบ) หน้า 2
“เอ่อ คือ ผม....” อาทิตย์ชะงัก หันมาหาเชฟ
“ไอ้ทิตย์!” เสียงของรัฐรวีดังขึ้น
“คุณวี!!!!” อาทิตย์หันไปหาเชฟคนที่จะเดินเข้ามาหา แล้วเห็นรัฐรวียืนอยู่
รัฐรวีอึ้งที่ถูกอาทิตย์เจอ แล้วมองอย่างระแวงว่ามณฑิราอยู่แถวนี้ด้วยรึเปล่า
“ทำไมคุณวีหนีมาแบบนี้ครับ! รู้ไหมครับว่าทุกคนเป็นห่วงแค่ไหน! ผมรู้นะครับว่าคุณวีโกรธ แต่คุณวีฟังที่พวกเราอธิบายก่อนนะครับ! คุณวีรอตรงนี้นะครับ เดี๋ยวผมไปตามทุกคนมาก่อน!”
“ไม่ต้อง! แกไม่ต้องไปตามใครทั้งนั้น”
“ทำไมล่ะครับ?”
“แกกลับไปได้แล้ว ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก!”
“แต่คุณวีครับ..” อาทิตย์พยายามอ้อนวอน
“ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าแกยังเคารพฉันอยู่ อย่าบอกคุณมณเด็ดขาดว่าฉันอยู่ที่นี่” รัฐรวีหันไปเอ่ยกับเชฟคนอื่น “ช่วยพาเค้าออกไปด้วยครับ”
เชฟคนอื่นๆ เข้ามาพาอาทิตย์ออกจากครัว
“คุณวีครับ! คุณวี!” อาทิตย์ยังร้องเรียก
รัฐรวีหันหลังให้ พยายามไม่สนใจอาทิตย์
อีกด้านหนึ่ง มณฑิรา วิไลลักษณ์ยืนรออยู่ที่รถ อาทิตย์เดินกลุ้มใจกลับมา
วิไลลักษณ์สังเกตเห็นอาทิตย์หน้าตาเครียดๆ “คุณอาทิตย์เป็นอะไรรึเปล่าคะ??”
“ท้องเสียน่ะครับ รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ด้วย”
“เดี๋ยวฉันดูให้” หมอฉบังเอ่ยแล้วเอามือไปแตะหน้าผากอาทิตย์ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า” หมอฉบังเอ่ย อาทิตย์ขยิบตาให้ หมอฉบังงงๆ อาทิตย์ขยิบตาอีก หมอฉบังยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่อาทิตย์พยายามสื่อ“ตาแกเป็นอะไร?”
อาทิตย์แอบเซ็ง “ผมว่าผมขับรถไม่ไหวแน่เลยครับ นี่ก็จะค่ำแล้วด้วย เรานอนที่นี่กันซักคืนนะครับ”
อาทิตย์ขยิบตาให้อีก อิงอรเห็นแล้วเข้าใจ รีบช่วย “ท่าทางอาทิตย์เค้าจะไม่ไหวนะคะ อิงว่าพวกเราไปเช็คอิน แล้วให้อาทิตย์นอนพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวคุณหมอเอายาไปให้อาทิตย์ที่ห้องนะคะ”
“ครับ” หมอฉบังรับคำ
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ มณว่าพรุ่งนี้จะลองแวะดูให้ทั่ว เผื่อมีบางรีสอร์ทที่เราข้ามไป” มณฑิราเอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วย อาทิตย์แอบดีใจ ส่วนอิงอร หมอฉบังมองสงสัยว่าอาทิตย์มีเรื่องอะไรกันแน่
ที่สวนบ้านมณฑิรา เวกนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้านั่งในสวน มีเสียงคนเคี้ยวขนมดังจ๊อบๆแจ๊บๆ อยู่ข้างๆ เวก ชายหนุ่มหงุดหงิดอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง หันไปมองข้างๆ เห็นกุ๊กกิ๊กกำลังกินขนมปังทาแยมอยู่