บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สายลับรักป่วน ตอนที่ 24 หน้า 5
รันได้แต่มองตามหลังดิน แล้วก็ทนไม่ได้ รันวิ่งเข้าไปหาดินแล้วกอดเขาจากด้านหลัง “ดินต้องกลับมาให้ได้นะ ดินต้องกลับมาหารัน มาอยู่กับรัน”
ดินแกะมือของรันที่กอดเขาแน่นออกแล้วเดินตรงไปที่เครื่องบินปล่อยให้รันร้องไห้ทรุดตัวลงกับพื้น
ดินกดปุ่มสตาร์ทเครื่องฮอ แล้วหยิบตัวล่อจรวดมาติดที่กระจกหน้าฮอ เขากดปุ่มที่ตัวล่อจรวดจนมีไฟแดงกะพริบขึ้นเป็นจังหวะ
ร๊อคกับคุกกี้กำลังดูทีวีบนจอมีรายงานข่าวเรื่องจรวดที่พุ่งตรงมาน่านฟ้าไทย
“ขณะนี้มีรายงานแจ้งมาว่า ได้มีจรวดพุ่งตรงเข้าน่านฟ้าของไทย...”
ร๊อคกับคุกกี้ดูทีวีด้วยความเป็นห่วงดินและสงสาร
ดินขับฮอไปหาจรวดสายตามุ่งมั่น แล้วพุ่งชนกัน รันเห็นจุดระเบิดบนฟ้าอยู่ไกลๆ รันร้องไห้เสียใจมาก
รันสวมชุดดำอยู่ที่บ้าน นั่งร้องไห้ก้มดูรูปภาพของเธอกับดินที่ถ่ายด้วยกัน คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาของเธอกับดิน ภาพความรักความสุขของดินกับรันในช่วงแรกที่รักกัน จีบกัน มีความสุขด้วยกัน
ดินบอกรักรันช่วงที่จีบกันก่อนที่จะแต่งงาน ดินทำหน้าตลกๆ ให้รันดู รันเห็นก็หัวเราะขำ
“เอาแต่ทำตลกอยู่นั่นแหละ ทำอะไรซึ้งๆ โรแมนติกๆ บ้างไม่ได้หรือไง”
“เอาซึ้งแค่ไหนล่ะ”
“มากถึงมากที่สุด แบบในหนังรักดราม่าน้ำตาท่วมจอกันเลยทีเดียว”
“เอาแค่โรแมนติกคอมเมดี้ก็พอละกัน...”
ดินทำหน้าซึ้งๆ แล้วกุมมือของรันเอาไว้ “รันครับ...รันเป็นผู้หญิงที่ผมรัก ถ้าตื่นมาตอนเช้าแล้วทำโรแมนติกด้วยการจูบกันแล้วมีกลิ่นปาก ผมก็ไม่รู้สึกรังเกียจ... ถ้ารันกินอิ่มแล้วเรอเสียงดัง ผมก็เห็นว่าเป็นธรรมชาติที่น่ารัก... รันจะเป็นคนที่ผมคิดถึงอยู่ตลอดสามเวลาหลังอาหารและก่อนนอน... ผมจะอยู่เคียงข้างกับรันตลอดเวลาแม้แต่ยามที่รันตด... ผมจะคอยดูแลรันไปในยามที่รันเจ็บป่วยง่อยเปลี้ยเสียขาพิการเดินไปไหนไม่ได้... ถ้ารันชายตาเหลือบมองดูผู้ชายคนอื่น ผมก็จะเอานิ้วจิ้มให้ตาบอดจะได้ไม่ต้องมองใครอีก...ผมจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้รันมีความสุข ...แต่งงานกับผมนะ” แล้วดินก็คุกเข่าลง หยิบแหวนแต่งงานขึ้นมายื่นให้
ตลอดเวลาที่ดินบอกรัก รันทั้งขำปนซึ้ง บางทีก็แอบตีดินที่พูดขำมากไป จนกระทั่งดินขอแต่งงาน รันแปลกใจมาก แล้วก็ซาบซึ้งใจเช่นกัน แต่รันก็แกล้งเล่นตัวสนุกๆ “แค่คุกเข่าธรรมดาแค่เนี้ย คิดว่ารันจะยอมรับคำขอของดินหรือ...อย่างรันน่ะ ต้องมีอะไรพิเศษหน่อยสิ”
ดินนิ่งคิด แล้วบอก “ถ้างั้น ผมจะป่าวประกาศให้ทุกคนได้รู้ ว่าผมรักรันมากแค่ไหน” ดินลุกขึ้นแล้วตะโกนบอกคนที่เดินผ่านไปมา
“ทุกคนครับ โปรดฟังทางนี้...ผม นายดินสอพอง ขอประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่า ผมรักรัน..ผู้หญิงคนนี้ครับชื่อรัน...ผมรักรันมากที่สุดในโลก แล้วผมก็กำลังจะแต่งงานกับเธอครับ...ผมรักรัน ได้ยินมั้ยครับ ผมรักรัน ผมรักรัน.....”
รันดูรูปร้องไห้แล้วปิดสมุดภาพวางไว้ “ทำไมดินถึงทำอย่างนี้ ทำไมต้องมาทำให้รันเสียใจด้วย”
มณีมาลากับไพศาลที่สวมชุดดำเดินมาหาแล้วลงนั่งข้างๆ รันสีหน้าเป็นห่วง มณีมาลาปลอบรัน “ความตายน่ะมันเป็นเรื่องธรรมชาติ เข้มแข็งไว้นะรัน”
“รันต้องผ่านเวลานี้ไปให้ได้นะ” ไพศาลช่วยปลอบอีกคน
รันไปโอบกอดพ่อและแม่ ทั้งสองกอดรันแน่น