บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 16 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
ขณะจัดเตรียมของ เสียงโทรศัพท์ของลุงไข่ดังขึ้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ
“ครับ สวัสดีครับ ครับ พ่อของข้าวปุ้นครับ” ลุงไข่ตกใจ “สถานีตำรวจเหรอ”
ภายในสถานีตำรวจ ลุงไข่ถือถุงหลักฐานในมือ ฟังที่จ่าหวานกำลังอธิบายอย่างตั้งใจ
“ข้าวปุ้นน่าจะเป็นพยานสำคัญคดีชนแล้วหนีของภรรยาหมวดน่ะค่ะ ตอนนี้หลักฐานทุกอย่างแน่ชัดแล้วว่า.. ข้าวปุ้น...ถูกฆาตกรรม”
ลุงไข่ไม่เชื่อหูตัวเอง “เดี๋ยวนะครับ ..... จ่าจะบอกว่าข้าวปุ้นไม่ได้ฆ่าตัวตายเหรอ”
ลุงไข่ท่าทางตกใจสับสนอย่างมาก คล้ายจะเป็นลม
“ใช่ค่ะ เธอถูกฆ่า แล้วคนที่ฆ่าก็คือหมวดปริญ..... แล้วด้วยความที่เค้าเป็นตำรวจ เขารู้วิธีที่จะจัดฉากทุกอย่างให้ดูเหมือนฆ่าตัวตายจริงๆ” ลุงไข่คล้ายจะหน้ามืด ทรุดตัวเสียการทรงตัวเล็กน้อย หายใจไม่ค่อยสะดวก
“ไหวมั้ยคะคุณลุง” ลุงไข่เจ็บหัวใจจนทรุดลงนั่ง
ลุงไข่ยังสับสนอยู่ ค่อยๆเดินออกมาจากสถานีตำรวจ ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ของข้าวปุ้นออกมา ดูสภาพหน้าจอที่พังเสียหาย “ข้าวปุ้นลูกคงจะทรมานมาก ลูกคงกลัวมากเลยใช่ไหม พ่อไม่รู้เรื่องเลย”
ลุงไข่นึกถึงที่หมวดปริญทำเป็นดูแลเขาอย่างดี ทั้งๆที่เป็นคนฆ่าข้าวปุ้น หมวดปริญทักทายลุงไข่
“คุณลุง”
“ผมขอบคุณหมวดมากๆนะครับที่ดูแลเราอย่างดี”
หมวดปริญช่วยพยุงลุงไข่เดินเข้าร้าน หมวดปริญทักทายลุงไข่ยามดึก
ลุงไข่ค่อยๆเดินลงมาจากสถานี ลุงไข่เศร้า
“นี่พ่อ..เป็นพ่อประสาอะไร เป็นพ่อที่แย่จริงๆ” ลุงไข่สั่น โกรธ สะอื้น “พ่อทำดีกับฆาตกรที่ฆ่าลูกสาวตัวเองมาตลอด ทำไมพ่อโง่อย่างนี้ ทำไม” ลุงไข่รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา ทุบหน้าอกตนเอง ค่อยๆหย่อนตัวนั่งลง มีอาการหายใจไม่ออก ทิ้งตัวล้มลงนอนชัก คล้ายขาดออกซิเจน มีพลเมืองดีผ่านมาเห็น รีบเข้ามาช่วย “ไหวมั้ยคะ”
พลเมืองอีกหลายคนวิ่งกรูเเข้ามาช่วย “เป็นอะไรไปครับ” / “คุณลุง”
สวนสาธารณะ จิ๋วเดินเกาะแขนคุยกับอาทิตย์ เดินไปตามทางคนเดิน โซนดอกไม้ อาทิตย์เดินล่วงกระเป๋าสบายๆ มีจักรยานปั่นในทางของจักรยาน
“จิ๋วคุยโทรศัพท์กับยายด้วยค่ะ ยายถามว่านี่ผียังสิงอยู่รึเปล่า” จิ๋วขำๆ “ตลกดี ..ยายบอกไม่ชินเวลาจิ๋วพูดจาฉะฉาน ถึงกับต้องพิสูจน์ให้บอกมาว่า” อาทิตย์ทำหน้าคิดขำๆ ที่จิ๋วพูดมาตลอดทาง