บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
“นี่คุณเหมราช ไปไม่ได้นะ...” อิงขวัญโวยวายจะตามเหมราชไป แต่กวินทร์ขอร้อง
“ให้พวกเค้าเคลียร์กันเองเถอะคุณ ผมขอร้อง”
“ไม่ ! ฉันไม่อยากให้เพื่อนฉันเจ็บอีกแล้ว”
“ขวัญ ปล่อยเค้าเถอะ ยังไงนิดก็ควรเคลียร์ให้จบ”
“แต่พี่หมอ...”
“ขออนุญาตนะฮะคุณพี่แฟน” กวินทร์ยกมือไหว้อรรณพ อรรณพงง อิงขวัญโวยวาย “นี่คุณ! พูดอะไร...”
“เราไปคุยกัน”
“คุณ ?!!...จะมาลากฉันแบบนี้ไม่ได้นะ คุณ ไอ้บ้า!”
“งั้นอุ้ม!!” กวินทร์อุ้มอิงขวัญที่โวยวายออกไป อรรณพมองตามงง
ริมทะเล ชมพูนิษฐ์เดินมองทะเลเศร้า “ชมพูนิษฐ์” ชมพูนิษฐ์เห็นเหมราชตามมา ชมพูนิษฐ์ชะงัก แต่ไม่ยอมหันมา ไม่อยากเห็นหน้าเหมราชอีก จะเดินหนี แต่เหมราชมาดักหน้าจับมือ
“เธอเป็นอะไรของเธอ จะขายสุขสยามทำไม เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอชมพูนิษฐ์”
“อย่าทำมาเป็นพูดดีเลย ความจริงแล้วพวกคุณต้องการให้เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ อยากได้นักก็เอาไป!”
“เธอเป็นบ้าอะไรชมพูนิษฐ์ !!”
“บ้าก็เพราะคุณนั่นแหละ หัวใจฉันมีค่ากับคุณบ้างไหม คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร คุณรู้แต่แรกแล้วว่าฉันจำได้ว่าคุณคือคุณโรบอทซ์ใช่ไหม คุณเลยใช้ประโยชน์กับจุดอ่อนนี้เพราะต้องการเอาชนะฉัน เลยดึงฉันไปเป็นหมากในเกมแก้แค้นของแม่คุณ”
เหมราชตกใจที่ชมพูนิษฐ์รู้แล้ว “เธอรู้...???!!!”
“ใช่ ฉันรู้... แต่ถ้ารู้ช้ากว่านี้ ฉันคงไม่เหลืออะไรเลย คุณวางแผนจะทำยังไงกับสุขสยามล่ะ ?”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอได้ยินใครพูดอะไรมา แต่ฉันอธิบายได้นะชมพู...”
“ฉันไม่อยากรู้ !! ไม่ว่าแม่คุณจะแค้นอะไรพ่อฉัน ไม่ว่าพวกคุณจะมีเหตุผลดีแค่ไหน ถึงต้องทำแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากฟัง ที่ฉันต้องทำคือปกป้องครอบครัวฉัน”
“นิด ...”
ชมพูนิษฐ์น้ำตาไหล “คุณรู้ไหมผู้หญิงคนนึงต้องมีความรักมากแค่ไหน แล้วต้องใช้ความกล้าเท่าไหร่ มันถึงบอกรักกับผู้ชายที่มันรักได้” ชมพูนิษฐ์คิดสมเพชตัวเอง “ตอนนั้นคุณคงหัวเราะเยาะฉันอยู่ในใจสินะ”
“ชมพูนิษฐ์ ฉันไม่ได้...”