บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 16 หน้า 5
“เดี๋ยวนุชไปเองค่ะพี่เพ็ญ มีเสื้อผ้าของวัชเก่าๆหลายตัว นุชอยากทำบุญ...”
เริ่งบ่น “ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าคุณสัญญาคุณรัชนีจะยอมให้พวกคุณวัชย้ายออก”
“ใช่!” สัญญารัชนีเดินเข้ามา ท่าทางอารมณ์ดี “ชั้นไม่ยอม ให้พวกเธอออกไปง่ายๆโดยไม่ทำอะไรหรอกน่ะ”
“หมายความว่ายังไงครับ?”
สัญญาชูเอกสารให้อนวัช อนวัชหยิบไปดูเห็นใบโอนบ้าน ดาด้าเซ็นยกให้อนวัชเรียบร้อยแล้ว
“พี่กับเมียจ๋าเก่งไหมล่ะ??”
“คุณไม่น่าทำแบบนี้ ถ้าผมเป็นลูกหลานคุณ เหมือนคุณดาด้า ผมคงไม่พอใจที่ต้องยกสมบัติของตัวเองให้คนอื่น”
สัญญาแจง “ถ้าจืดเป็นลูกหลานของเรา จืดคงไม่โหดร้ายกับพวกเราเหมือนดาด้า...”
อนวัชชะงัก มองสัญญารัชนีที่ดูจริงจัง
รัชนีย้ำ “ชั้นเลือกแล้ว ว่าของของชั้นควรจะให้ใคร เธอไม่ใช่ญาติชั้นก็จริง แต่กลับหวังดีกับพวกชั้นโดยไม่หวังผลตอบแทน... อยู่กับพวกเธอ ชั้นคงอุ่นใจ ว่าเมื่อไหร่ที่ชั้นต้องการความช่วยเหลือ คนดีอย่างพวกเธอคงจะช่วยชั้นได้....ชั้นขอร้อง...อยู่กับพวกชั้นนะจืด...”
อนวัชเริ่มลังเล ส่วนเพ็ญเริงลุ้นให้อนวัชตอบตกลง อนวัชมองรัชนีสัญญาที่อ้อนวอนก่อนที่จะตัดสินใจ“ก็ได้ครับ...”
รัชนีสัญญาต่างพากันดีใจ
วรานุชถือถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าเก่าๆของอนวัช และถุงใส่อาหารออกมาเปิดประตู เห็นผู้ชายแก่คนนึงใส่งอบเก่าๆยืนอยู่ “นี่ค่ะคุณตา แล้วนี่ก็ไข่ไก่กับปลากระป๋องนะคะ...”
ชายแก่เงยหน้าขึ้นมามองวรานุชที่แท้จริงคือตุ๊ที่ปลอมเป็นคนแก่ “ขอบใจมากนะหนู...เห็นหนูมีน้ำใจแล้วตารู้สึกผิดยังไงไม่รู้”
“ตาหมายความว่ายังไงคะ?” ตุ๊ยังไม่ทันตอบอะไร พิชาญโผล่มายืนจังก้า วรานุชหันเห็นจำพิชาญได้
“เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟังในรถ...” วรานุชจะร้องโวยวาย แต่พิชาญรวบปิดปากไว้ได้ก่อน
อ๋อมแอ๋มขับรถตุ๊เข้ามาเทียบ พิชาญอุ้มวรานุชขึ้นรถ ตุ๊เอาจดหมาย ยัดไว้ที่กล่องจดหมาย แล้วตามขึ้นรถ อ๋อมแอ๋มออกรถไป ข้าวของที่วรานุชถือมาร่วงเกลื่อนกลาดที่พื้น ประตูรั้วยังเปิดอยู่
เพ็ญเริงวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหา อนวัช รัชนี สัญญา
“แย่แล้วค่ะ!!”
“มีอะไรเหรอครับพี่เพ็ญ?”
“คุณนุชค่ะ...คุณนุชถูกลักพาตัว!!”
อนวัช รัชนี สัญญาตกใจร้องออกมาพร้อมกัน “ห๊า!!”
“เมื่อกี้ผมไปตามคุณนุช แต่ไม่เจอ เห็นข้าวของตกเกลื่อนกลาด แล้วก็มีจดหมายนี่เสียบอยู่ที่กล่องรับจดหมายน่ะครับ!”