บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 9 หน้า 2
“นี่แกก็เจอเหมือนกันเหรอ? แล้วตอนนี้เค้าอยู่ไหน แกเห็นไหม?”
“ก็ยืนอยู่นี่ไง! ผีสวยที่ว่าก็ชั้นเนี่ยแหละ! เมื่อคืนพอได้น้ำแข็ง ชั้นก็ออกมาเจอแกนอนเมาหลับอยู่ที่พื้น ชั้นเลยลากแกเข้ามานอนในห้องเนี่ย” วรานุชชะงักที่เธอโดนผีหลอกคนเดียว “นี่คงจะเมาแล้วฝันร้ายละสิ ชิ๊ส์! คออ่อน ต่อไปพอหย่าแล้ว ชั้นจะสอนแกให้คอแข็งกว่านี้เองนะ”
“ไม่ใช่นะแก...”
โทรศัพท์อรพิณดัง อรพิณรีบหยิบมาดูแล้วตาเหลือก “ตายแล้ว! ลูกค้าชั้นโทรตามแล้วละแก ฝากห้องด้วยนะ แล้วเย็นนี้ชั้นจะรีบกลับ อ้อ!แล้วก็ห้ามใจอ่อนกลับไปหาผัวล่ะ...” อรพิณวิ่งออกไปวรานุชเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่วรานุชมองรอบๆห้องอย่างกลัวๆ
ที่มุมนึงรัชนียืนมองวรานุชร้อนใจ เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะสื่อสารกับวรานุชโดยที่วรานุชไม่กลัว “ทำยังไงเธอถึงจะไม่กลัวชั้นเนี่ยเฉิ่ม??”
วรานุชหวีผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง คิดเรื่องผีรัชนี ทันใดนั้นที่กระจกเห็นตัวหนังสือปรากฏขึ้นมา “อย่ากลัว...ชั้นมาดี...”
วรานุชอึ้งและในกระจกก็เห็นร่างรัชนีค่อยๆปรากฏขึ้น วรานุชสั่นไปหมด เพราะตอนนี้รัชนียืนอยู่ข้างหลังเธอ มือไม้อ่อนหวีร่วงจากมือ “คุณ...รัชนี...”
“ชั้นอยากช่วยเธอ ถ้าเธออยากรู้ว่าใครคือตัวการที่ทำให้สามีเธอเปลี่ยนไป ชั้นจะบอกเธอเอง...”
วรานุชได้แต่ขนลุกแต่ก็ใจชื้นขึ้นบ้าง เพราะจากน้ำเสียงและสิ่งที่รัชนีสื่อสารมันคือความอ่อนโยนกับเธอ วรานุชพยายามทำใจอย่างหนักก่อนที่จะค่อยๆหันกลับไปมอง เมื่อหันไปวรานุชได้เห็นรัชนีเต็มตา
รัชนียิ้มหวานให้อีกครั้ง “ทีนี้เราจะได้คุยกันเสียทีนะ....เฉิ่ม...”
วรานุชนั่งอยู่ห่างรัชนีเพราะยังกลัวๆ หน้าอึ้งๆฟังสิ่งที่รัชนีเล่า “ตกลงที่วัชทำตัวเหลวไหล ใช้เงินฟุ่มเฟือย มีเมียน้อย เป็นเพราะผีสามีของคุณสิงจริงๆเหรอคะ” รัชนีพยักหน้า แต่วรานุชก็ยังสงสัย “แล้วทำไมวัชต้องเอาพระมาคล้องให้ชั้นด้วยคะ?”
รัชนีอายๆ “เพราะชั้นสิงเธอไง...”
“หา!”
“ก็แบบว่า...ชั้นทนเห็นเธอโดนนังสองคนนั่นรังแกไม่ได้ใช่ม้า?? ชั้นก็เลยแค้นมัน แล้วก็เลย...สิงเธอไปตบมันไง...ทีนี้พอผัวเธอถอดพระ ผัวชั่วของชั้นเลยสิงผัวเธอไประเริงกับนังสองคนนั่น...” วรานุชพอยิ้มออกได้บ้างที่อนวัชบริสุทธิ์ รัชนีมองวรานุชแล้วก็รู้สึกผิด “นี่เฉิ่ม ชั้นขอโทษนะ ที่เรื่องของชั้นกับผัวชั้นต้องมาทำร้ายครอบครัวเธอ”
วรานุชมองรัชนีรู้สึกว่าจริงๆแล้วตอนนี้รัชนีต่างหากที่น่าสงสาร “อย่าขอโทษชั้นเลยค่ะ...ตอนนี้คนที่เจ็บปวดที่สุดคือคุณไม่ใช่ชั้น...ถ้าชั้นเป็นคุณ แล้วเห็นกับตาว่าสามีจงใจทำร้าย แล้วหนีไปกับผู้หญิงอื่น...ชั้นคงเสียใจจนทนไม่ได้”