บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 7
เจนนี่เดินสำรวจข้าวของในบ้านอมตวงศ์ มองข้าวของตาลุกวาว อ๋อมแอ๋มสะกิดให้เพื่อนเก็บอาการ ทั้งสองนั่งรออยู่ เพ็ญนั่งมองด้วยสายตาตำหนิด่าสองสาวในใจ
อ๋อมแอ๋มหันมาสั่งเพ็ญเสียงดัง “มองอะไร! ทำไมไม่ไปเอาน้ำมาเสิร์ฟ!”
“ไม่ต้อง!” เสียงรัชนีในร่างวรานุชดังขัดขึ้น วรานุชในชุดเพชราเดินเข้ามาพร้อมกับอรพิณอย่างสง่าน่าเกรงขาม อ๋อมแอ๋มกับเจนนี่ต่างซุบซิบกลั้นหัวเราะ
เจนนี่พูดเยาะๆ “ดูชุดที่เมียพี่วัชใส่ซิ ท่าจะบ้าเหมือนที่แกบอกจริงๆ “
รัชนีเหน็บ “พวกเธอไม่ต้องกินน้ำหรอก เพราะเดี๋ยวก็ต้องไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่แล้ว “
สองสาวชะงัก หันมองจิกรัชนีในร่างวรานุช
อรพิณประชด “ตายๆ พอจุดธูปเรียก สัมพะเวสีก็มาจริงๆ!”
รัชนีชะงักชำเลืองอรพิณที่พูดว่าสัมพะเวสี แล้วหันหาอ๋อมแอ็มเจนนี่ “โดนไปครั้งก่อนไม่เข็ดใช่ไหม! เอาผัวชั้นไปกกไว้ แล้วยังไม่สาแกใจอีกเหรอ ถึงได้กล้าหน้าด้านบุกมาถึงที่นี่”
เจนนี่อ๋อมแอ๋มชะงัก
“แก พี่วัชไม่ได้อยู่กับมันว่ะ?”
“อย่ามาสตอ! แกขังพี่วัชไว้ไม่ให้ไปหาพวกเรา ไปตามพี่วัชมาเดี๋ยวนี้ พี่วัชจะต้องจัดการแก ที่บุกไปทำร้ายเราโดยทั้งๆที่เราสองคนบริสุทธิ์”
“อย่ามาแสดงละครตบตาชั้น! นี่ กาลเวลาไม่ได้ทำให้หนังหน้าพวกหล่อนบางลงเลยสินะ ชาติก่อนหนายังไง ชาตินี้ก็ยังหนาเท่าเดิม”
“สะเหร่อ! พูดยังกับว่ารู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาติก่อนชั้นอาจจะเรียบร้อยเป็นชีก็ได้! ถอยไป ชั้นจะขึ้นไปตามพี่วัช!! บนห้องนอน” อ๋อมแอ๋มท้าทายจะเดินผ่านรัชนีอรพิณไป
“ถ้าก้าวเข้ามาอีกก้าว ขาเป๋แน่!”
อ๋อมแอ๋มเจนนี่ชะงัก หันเห็นรัชนีในร่างวรานุชถือปืนอยู่ อ๋อมแอ๋มชะงักหวั่น แต่เนียนทำนิ่งหัน
เจนนี่ถามแบบเกรงๆ “ปืนมีลูกไหม?”
อรพิณชูกระสุนในมือให้ดู แล้วส่งให้รัชนี อ๋อมแอ๋มกับเจนนี่อึ้งต่างพากันมองหน้ากัน รัชนีมองอ๋อมแอ๋มเจนนี่นิ่งๆ มือก็บรรจุลูกกระสุนอย่างใจเย็น
เจนนี่หันไปคุยกับอ๋อมแอ๋ม “อาจจะเป็นกระสุนปลอมก็ได้นะแก...”
เสียงปืนปัง!!! ดังออกมาจากในบ้าน อ๋อมแอ๋มกับเจนนี่ร้องกรี๊ดร้องด้วยความกลัว วิ่งออกมาจากบ้านโดยมีรัชนีที่อยู่ในร่างวรานุชวิ่งตามออกมา ยิงเปรี้ยง! ไปที่สองสาวหนึ่งนัด