บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอนที่ 19 หน้า 5
“ถูกแล้วซูซูนับว่าเจ้าหลวงเมืองฉานมาถูกเวลาทีเดียว เมืองมัณฑ์อาจต้องการทหารจากเมืองฉานอีกมาก ถ้าเกิดสงครามกับพวกฝาหรั่งอังกฤษขึ้นมาจริงๆ”
“หม่องหม่องจะขัดข้องรึไม่หากน้องจะขอ...”
“ซูซูอยากได้อะไร”
“น้องได้ยินมาว่าเจ้าหญิงเมืองฉานยังเด็กมาก เหมือนจะยังไม่ประสีประสากับโลกนี้เลยด้วยซ้ำ อาจจะต้องมีคนเป็นพี่เลี้ยงดูแลอย่างใกล้ชิด น้องเลยอยากอาสาขอเป็นคนดูแลเองเพคะ”
“ขอบใจนะซูซู น้องช่างเป็นคนมีน้ำใจงดงาม”
“อะไรที่จะช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่หม่องหม่องได้ น้องก็ยินดีและเต็มใจ”
“พี่ซาบซึ้งน้ำใจซูซูแต่คงไม่จำเป็นหรอก เพราะภาระนี้มิ่งหล้าเพิ่งมาขอจากพี่ไป และพี่ก็ยกเจ้าหญิงเมืองฉานให้อยู่ในความดูแลของมิ่งหล้าไปแล้ว"”ปัทมสุดาเหมือนสะดุดขาตัวเองหัวทิ่ม
“ซูซูขออย่างอื่นดีกว่านะ ยังมีภาระหน้าที่ที่จะช่วยกันแบ่งเบาเพื่อบ้านเมืองอีกมากทีเดียว”
ปัทมสุดาฝืนยิ้ม หน้าเต้นระริก
ตำหนักใหม่มิ่งหล้า มิ่งหล้ายิ้มละไม
“ป่านนี้พระนางคงรู้ตัวแล้วว่าเดินหมากช้ากว่าเราไปหลายตัว”
“แล้วสุดท้ายหมากกระดานนี้ก็จะเป็นของข้าคนเดียว”
“เดิมพันกันด้วยอะไรดีเพคะ”
ตำหนักปัทมสุดา บริวารวงแตกหลบมุดหัวกันจ้าละหวั่น เพราะข้าวของปลิวว่อนจากการอาละวาดขว้างปาของปัทมสุดา “มันท้าทายกู...อีคนนี้มันจงใจทำลายล้างกู”
“ใจเย็นๆ เพคะมิพญายังไงอำนาจบารมีมิพญาก็สูงส่งกว่ามันเพคะ”
“กูเฝ้ารอเฝ้าอดทน กูต้องใช้สติปัญญากูไปเท่าไร กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ความตายสำหรับอีคนนี้มันยังไม่สาสมกับความอัปยศที่มันยัดเยียดมาให้กู”
ตำหนักใหม่มิ่งหล้า มิ่งหล้าหัวเราะ “ข้าเพิ่งรู้เรื่องน่าสมเพชนี้”
“เป็นเรื่องจริงเพคะ ใครก็ทักพระนางเรื่องมีเคราะห์ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าไม่ถูกตบปากด้วยกะลามะพร้าวก็ต้องหาทางหาวิธีสะเดาะเคราะห์มาให้พระนางจนได้ พระนางเคยต้องแก้ผ้าฟ้อนรอบจอมปลวก แค่เพราะพระนางเป็นแผลที่เท้าจนเกิดหนองฝี แต่มีคนทักว่าเพราะพระนางเผลอไปลบหลู่ย่ำข้ามจอมปลวกเพคะ” มิ่งหล้าหัวเราะ