บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 16
คมแฝก ตอนที่ 16
บทประพันธ์ เสนีย์ บุษปะเกศ
บทโทรทัศน์ คฑาหัสต์ บุษปะเกศ และ นันท์ปภัสร บุษปะเกศ
ระหว่างทางริมนํ้า กัลป์สะดุ้งตื่น รู้สึกเหมือนว่าถูกสับทิ้งมาหมาดๆ อัญชันที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบลุกขึ้นมาดู ตะโพนกำลังปิ้งปลาอยู่หันมองกัลป์ องอาจกำลังหุงข้าวหันมองกัลป์
“เป็นอะไรคะกัลป์ เจ็บแผลเหรอคะ” กัลป์ไม่ตอบ ฝันร้ายนั้นน่ากลัวมาก กัลป์มองไม่ออกว่าสิ่งที่จู่โจมเขาคือคนหรือสัตว์กันแน่
ห้องทำงานแสน แสนถือมีดไสยดำอยู่ เซ่งกับเพลิงเปิดประตูเข้ามา
“พวกมึงไปหาข่าว ว่าไอ้รังสีมันอยู่ที่ไหน” แสนยิ้มเหี้ยม
ป่าไผ่ ทหารเวียดกงกลุ่มหนึ่งที่กำลังลาดตระเวนผ่านมา พวกมันเป็นทหารป่าที่ผ่านการรบมาอย่างชำนาญถึงจะได้รับบาดเจ็บ แต่แววตายังคงแกร่งกล้า ทันใดนั้นเองก็มีบางสิ่งซึ่งพรางตัว ฝังอยู่ใต้ดินและกองใบไม้ลุกพรวดขึ้นมา มันใช้มีดกับปืนเข่นฆ่าเหล่าทหารแตกทัพนั้นอย่างดุเดือด ทั้งแทง ทั้งสับ แถมยังใช้กรงเล็บอย่างบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่า คนที่อยู่ซ้ายขวาหน้าหลังของมันโดนชำแหละในพริบตา รังสีในปัจจุบันเหมือนอสุรกาย เหมือนในฝันร้ายของกัลป์ ศีรษะของมันพิการเพราะคมแฝกของอัคนี ต้องใช้โครงเหล็กหรืออื่นๆยึดกระโหลกเอาไว้ หน้าตาบิดเบี้ยว เลือดของเหยื่อกระเด็นสาดต้นไม้
รถองอาจวิ่งเข้าป่า รถองอาจขึ้นเนิน รถองอาจวิ่งอยู่ในป่าที่ธุระกันดาร ทางแคบรถวิ่งได้ทางเดียว
กลางป่าละเมาะ รถองอาจจอดข้างทาง องอาจหันหน้ามาหาตะโพนที่นั่งอยู่ข้างๆ “บรรลัยแล้วลุง”
กัลป์สงสัย “รถเป็นอะไรเหรอองอาจ”
องอาจเปิดประตูลงรถ เห็นล้อรถยางแบนติดดิน ตะโพนก็ลงมามองล้อรถทางด้านตัวเองก็เห็นว่าล้อรถยางแบนเช่นกัน แต่แบนน้อยกว่าด้านองอาจ “ยางรั่ว เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย เพิ่งเปลี่ยนมาใหม่นี่หว่า”
ตะโพนดูยางรถฝั่งตัวเอง “เฮ้ยองอาจ ข้างนี้ก็แบนๆเหมือนกันโว้ย ไม่รู้จักตรวจสภาพก่อนใช้ มักง่ายนี่หว่า”
ตะปูเรือใบที่ติดอยู่ล้อรถ ล้อแบนติดดิน องอาจเอาคีมมาดึงตะปูออก “ไม่ใช่ไม่ตรวจสภาพรถ”
องอาจชูตะปูเรือใบขึ้นมา “แต่ไอ้นี่ต่างหาก ตะปูเรือใบขนานแท้ไม่รู้ไปโดนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ โคตรพ่อโคตรแม่เรือใบ” ตะโพนดึงตะปูเรือใบที่อยู่ล้อรถฝั่งตัวเองออกมาบ้าง “ข้างนี่ก็โดน”