บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 9 หน้า 2
ห้องนอนอัญชัน กัลป์หันมาสบตากับอัญชัน
“เวลามันหวนกลับไม่ได้จริงๆเหรออัญชัน คำอธิษฐานของผมมัน ไม่มีทางสมหวังใช่มั้ย ผมแค่อยากกอดคุณ อยากเห็นคุณยิ้มให้ผมอีกครั้ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมา....ผมแค่อยากมีชีวิตอยู่กับคุณ”
กัลป์นํ้าตาคลอ อัญชันก็เช่นกัน อัญชันเอื้อมมือไปลูบหน้ากัลป์ กัลป์ร้องไห้แล้วโผเข้ากอดซบที่ตักของอัญชัน
“กัลป์....นี่ไม่ใช่ความจริง คุณกำลังฝันอยู่” กัลป์ชะงักแล้วเงยหน้ามองอัญชันอย่างแปลกใจ
“ฉันอยู่ในความฝันของคุณ” กัลป์นิ่งงันไป ขณะที่อัญชันรวบรวมความกล้าดึงสองมือของกัลป์มาจับที่แก้มของอัญชัน อัญชันส่งยิ้มที่อ่อนโยนให้แก่กัลป์ รอยยิ้มที่กัลป์ฝันถึงมาช้านาน กัลป์ยิ้มทั้งนํ้าตาก่อนจะจูบแก้ม แล้วกอดอัญชันไว้อย่างทะนุถนอม
ผ่านเวลามา กัลป์ปลดเสื้อของอัญชันออก แล้วประคองลงนอนที่โซฟา ทั้งสองกอดจูบกันอย่างเร้าร้อน ภาพเหตุการณ์ในอดีต กัลป์กับอัญชันเคยเต้นรำด้วยกัน เคยไปเที่ยวนํ้าตกด้วยกัน และเคยพรากจากกันผุดขึ้น
“อัญชัน ผมรักคุณ”
“ฉันก็รักคุณ”
ในร้านพ่อปาน พ่อปานและแม่แจ้ทำกาแฟเสิร์ฟลูกค้าพลางเม้าธ์สนุกปาก
“เฮ้ย วันนี้ฟรีทุกอย่างโว้ย โอเลี้ยง ชาเย็น นมสด ใครอยากกินอะไรสั่งได้เลย ข้าเลี้ยง” ลูกค้าเฮกันยกใหญ่
“ฉลองให้กับความฉิบหายของไอ้แสน ราชสีห์” ลูกค้าเฮรับกันอีก
“เลี้ยงฉลองสามวันสามคืน ดื่มไม่อั้นครับพี่น้อง” ลูกค้าเฮกันยกใหญ่ พ่อปานหน้าเจื่อนหันไปดึงจงอางมาหารือ
“สามวันเลยเหรอลูก พูดเป็นเล่น”
“โธ่ระดับแม่แจ้ แค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงอยู่แล้ว”
“โห ขนหัวลุกเกรียว มะรืนนี้กูหมดตูดแน่”
ตะเภากำลังเสิร์ฟกาแฟ พ่อปานเดินออกไปชะโงกดู ว่ามีพวกสมุนแสนอยู่แถวๆนี้หรือเปล่า พอดูแล้วแน่ใจว่าไม่มีก็เข้ามาร่วมวง “เอ้าทุกคน ดื่มให้แก่ความหายนะของไอ้แสนกันหน่อยเร็ว!!! วู้!!!”
ตะเภามองไปทางด้านหลังร้านแล้วหยิบขนมกับนมเย็นไปหนึ่งแก้ว
หลังร้านพ่อปาน ตะเภาเดินออกมาจากร้านถือขนกับนมเย็นมาส่งให้องอาจ องอาจกำลังใส่หูฟังวิทยุรุ่นโบราณเพื่อแอบฟังหาข่าวราชการ องอาจเห็นตะเภารีบเก็บชุดหูฟังวิทยุ
“อีกสองคนอยู่ที่ไหน”