บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 3 (2/2)
อนาวิลลากแจ๊คที่ได้สติเดินมา “ทำไมทำตัวแบบนี้”
“เรื่องของผม”
“ถ้าพ่อแม่นายรู้ว่านายไปยุ่งเกี่ยวกับยาพวกนั้น เค้าจะเสียใจแค่ไหน”
“พ่อกับแม่ตายไปแล้วจะรู้เรื่องอะไร อยากจับเข้าคุกก็จับไป ไม่ต้องพูดมาก”
อนาวิลถอนใจ ไม่คิดจะจับแจ๊คสักนิด จึงปล่อยมือ แจ๊คเห็นดังนั้นได้โอกาสก็รีบวิ่งหนี
“เดี๋ยวแจ๊ค อย่าเพิ่งไป เดี๋ยว !” อนาวิลจะวิ่งตามแจ๊คไป แต่ริวห้ามไว้
“พี่วินครับ ปล่อยมันไปก่อนเถอะ เรามีงานสำคัญรออยู่”
อนาวิลพยักหน้าแต่ยังอดมองตามแจ๊คด้วยสายตาห่วงใยไม่ได้
ที่โรงพยาบาล ดุจดาวกำลังคุยกับพยาบาล โดยมีนัทนั่งอยู่ใกล้ๆ
“เม่ยไม่มาทำงานเหรอคะ ?”
“ค่ะ สงสัยต้องดูแลเจ้านาย”
“เจ้านาย? คนที่ครอบครัวเม่ยทำงานให้น่ะเหรอคะ”
พยาบาลพยักหน้า “ค่ะ ครอบครัวนี้เป็นผู้อุปการะรายใหญ่ของโรงพยาบาล ท่านผอ.จึงให้สิทธิพิเศษแก่เม่ยที่จะลาหยุด ได้โดยไม่ต้องแจ้งล่วงหน้า”
“แล้วรู้ไหมคะว่าเขาเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน ?”
พยาบาลมองดุจดาวแปลกใจ “เรื่องส่วนตัวเราบอกไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคุณอยากรู้ก็ลองถามเม่ยดูซิคะ สนิทกันไม่ใช่เหรอ ฉันขอตัวล่ะค่ะ”
ดุจดาวบ่น “เปิดปากเม่ย ง่ายเหมือนคนร้ายซะที่ไหน”
นัทปลอบ “อย่าอารมณ์เสียซิครับ เม่ยไม่อยู่ไว้เราค่อยมาบอกข่าวดีวันหลังก็ได้”
“ดาวไม่ได้อารมณ์เสียเพราะเรื่องนี้หรอกค่ะ แค่น้อยใจ ตั้งแต่รู้จักกันมาเรายังสนิทกันไม่พอเหรอ เม่ยถึงไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลย”
นัทจูงมือดุจดาวเดินไปแล้วพูดด้วย “ที่ดาวคบกับเม่ยเพราะชาติตระกูลของเม่ยรึเปล่า” ดุจดาวส่ายหน้า “ถ้างั้นก็เพราะฐานะหน้าที่การงานของเม่ย ?”
“ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละค่ะ ที่ดาวคบกับเม่ยเพราะเม่ยเป็นเพื่อนที่ดีที่ดาวรักมากที่สุด”
“งั้นเรื่องส่วนตัวก็ปล่อยให้เป็นเรื่องส่วนตัวของเม่ยเถอะครับ เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องก็คบกันได้ บางทีอาจจะดีกว่ารู้เรื่องของกันและกันมากเกินไปซะอีก”
ดุจดาวพยักหน้า “ดาวเข้าใจแล้วค่ะ ดาวจะไม่ถาม จนกว่าเม่ยอยากจะเล่าให้ฟังเอง”