บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 18 หน้า 4
ขวัญใจ/ ขวัญตาตกใจ “พ่อ!”
กำนันสุเทพลากตัวขวัญใจไป ขวัญใจไม่ทันตั้งตัวอะไร ถูกพ่อลากไป มะม่วงหาว มะนาวโห่ ครูปิ๋มจะตาม กำนันสุเทพเอาปืนที่พกมาเล็งใส่ แล้วประกาศกร้าวเอาจริง “ใครตามกูมา กูยิงไส้แตก”
ทั้งสามเลยได้แต่ยืนอึ้งตะลึงไป ขวัญตาเองก็ตกตะลึง ทำหน้าว่า..ซวยแล้ว แล้วรีบวิ่งตามขวัญใจกับกำนันสุเทพไป มะม่วงหาว มะนาวโห่ ครูปิ๋ม หันมามองหน้าเป็นเชิงว่า..เอาไงดี เอาไงดี แล้วในที่สุดทั้งสามก็วิ่งกลับเข้าไปในทอร์นาโด
ที่ห้องทำงานเจ๊สวย สหรัฐ ศรุต เหินฟ้า รู้เรื่องก็ตกใจ
สหรัฐถามย้ำ “อะไรนะครับอา”
ศรุตอยากรู้ “ใครมาลากเอาตัวคุณขวัญใจ ขวัญตาไป”
เหินฟ้าสำทับ “แล้วลากไปไหนครับ”
เจ๊สวยอธิบาย “อาคิดว่า..คนที่มาลากตัวขวัญใจไปน่ะ น่าจะเป็นพ่อของเขา”
สหรัฐงง “พ่อ ! อืม..ผมไม่เคยได้ยินคุณขวัญพูดถึงพ่อเลยสักครั้ง”
ครูปิ๋มเล่า “ไม่มีใครเคยได้ยินหรอกค่ะคุณรัฐ เพราะขวัญใจไม่เคยพูดเรื่องพ่อแม่ให้ใครฟัง”
“อาเองก็รู้แค่ว่า ขวัญใจน่ะหนีพ่อเขามากรุงเทพฯ เพื่อมาเป็นนักร้องคาเฟ่ น้าของขวัญใจเป็นเพื่อนเก่ากับอา เลยมาฝากฝังไว้กับอา”
ศรุตรีบบอก “ถ้ารู้ว่าใครพาคุณขวัญไปไหนยังงี้แล้ว เราก็ไปตามตัวคุณขวัญกลับมาสิครับแม่”
กำนันสุเทพกำลังเอาโซ่ล่ามขาขวัญใจเอาไว้กับเสาเรือน หยิกวิ่งตามเข้ามาดูหน้าตาตื่นตระหนก ฤดีกับขวัญตาโวยวายใหญ่
“พี่กำนันจะบ้าไปแล้วเรอะ นี่มันยุคไหนสมัยไหนแล้ว ยังจะจับลูกล่ามโซ่กับเสาเรือนอีก พี่กำนันต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ”
“เออ ข้าบ้า บ้าเพราะผู้หญิงทุกคนในชีวิตข้า..ที่ข้ารัก ทรยศข้าทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ลูกเมีย ไอ้หยิก เอ็งเฝ้าพี่สาวสุดที่รักของเอ็งไว้ให้ดี ถ้านังขวัญใจหาย ไปอีกคราวนี้ละก็ เอ็งจะโดนมากกว่าถูกกักบริเวณ” พูดจบกำนันสุเทพก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองไป
ฤดีกับขวัญตาปราดเข้ามาดูโซ่ที่ล่ามขาขวัญใจไว้
“พ่อนี่ต้องดูละครน้ำเน่าเยอะแน่ๆ ถึงกับล่ามโซ่ลูก บ้าแท้ๆ พี่ขวัญใจเย็นๆนะ เดี๋ยวตาจะไปหาอะไรมางัดโซ่ออก”
ขวัญใจปลงๆ “อย่าเลย เดี๋ยวหยิกมันจะซวยไปด้วย เอาเถอะตา ถ้าพ่ออยากจะล่ามโซ่พี่ ก็ให้ล่ามไปเลย พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่า..พ่อจะกล้าทำอะไรพี่อีก” ขวัญใจสีหน้าเด็ดเดี่ยวมาก ในขณะที่คนอื่นๆหน้าเจื่อนสนิท