บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 20 (อวสาน ภาค1) หน้า 5

บุษบา : ขวัญเอ๊ยขวัญมาเถอะ แม่คุณ ทำไมถึงได้ขวัญอ่อนนักเชียว

ลูกจันทน์ : แหม คุณเจ้าขาของลูกจันทน์...นับวันยิ่งงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ พบกันเมื่อครั้งที่แล้ว ก็ว่างามแล้ว ครั้งนี้ยิ่งงามยิ่งกว่านางใดในปฐพีเลยเจ้าค่ะ...คุณเจ้าขาของลูกจันทน์

บุษบา : นี่ถ้าจะมายกยอปอปั้นกันเช่นนี้...เห็นทีฉันคงต้องขอตัวกลับขึ้นไปปักพระสพักตร์ถวายต่อเสียแล้วล่ะจ้ะ ไหนว่ามีธุระสำคัญจากทางเรือนมิใช่รึ

ลูกจันทน์ : มีสิเจ้าคะ ธุระสำคัญที่สุดเสียด้วยเจ้าค่ะ

บุษบา : ธุระสำคัญอะไรรึลูกจันทน์ เจ้าคุณพ่อ พี่ไกร พี่ศรี หรือว่าคุณทองหยิบป่วยไข้

ลูกจันทน์ : ที่เรือนไม่มีใครป่วย ใครไข้หรอกเจ้าค่ะ คุณเจ้าขา ทั้งท่านเจ้าพระยา คุณหลวงไกร คุณศรี และคุณทองหยิบ : สุขสบายดีตามอัตภาพเจ้าค่ะ คุณเจ้าขา วันนี้ก็ได้ยินว่า ท่านเจ้าพระยากับคุณหลวงไกร จะไปเข้าเฝ้าองค์สมเด็จกรมพระราชวังบวรฯ ที่วังจันทร์เจ้าค่ะ

บุษบา : อ้าว แล้วธุระสำคัญของลูกจันทน์คืออะไรล่ะจ๊ะ

ลูกจันทน์หันซ้ายแลขวา

ลูกจันทน์ : คุณจอมราตรียังอยู่บนพระตำหนักใช่ไหมเจ้าคะ

บุษบา : ใช่สิจ๊ะ...คุณอาต้องอยู่ปักพระสพักตร์ถวายกว่าจะเสร็จก็คงเย็นๆ

ลูกจันทน์ : โอกาสเหมาะที่สุดเลยเจ้าค่ะ คุณเจ้าขา

บุษบา : โอกาสเหมาะอย่างไร...ฉันไม่เข้าใจ

ลูกจันทน์ : เมื่อวานที่คุณทองหยิบกับลูกจันทน์ไปทำบุญแทนคุณเจ้าขาที่วัดธรรมาราม ลูกจันทน์ก็ได้เจอกับบุรุษท่านหนึ่ง ท่านได้ให้ลูกจันทน์นำสาสน์นี้มาส่งให้ถึงมือคุณเจ้าขาเจ้าค่ะ

ลูกจันทน์ ส่งเพลงยาวให้บุษบา ใบหน้าของบุษบา แดงฉานขึ้นมาในทันที หัวใจของนางเต้นระทึกขึ้นมาในทันที

บุษบาพูดเบาๆโดยไม่รู้ตัว : นี่มัน...

ลูกจันทน์ : เพลงยาวเจ้าค่ะ

บุษบา : ตายแล้วลูกจันทน์ นี่เจ้าไม่รู้เลยรึว่า “เพลงยาว” เป็นสิ่งต้องห้ามในราชสำนักฝ่ายใน ถ้าคุณอาทราบเข้าล่ะก็ โทษถึงโบยทั้งฉันทั้งลูกจันทน์ทีเดียวนะ รีบเก็บก่อนที่คุณอาจะมาเห็นเข้า...แล้วเจ้ารีบกลับเรือนไปเสียเดี๋ยวนี้เลย

ลูกจันทน์ : แต่...คุณเจ้าขา...

บุษบา : ฉันเสียใจเหลือเกินที่ลูกจันทน์มาทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักให้กับผู้ชายที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามาให้ฉันแบบนี้ เห็นทีฉันต้องกลับเรือนเอาเรื่องนี้เรียนพี่ศรี ให้ลงโทษลูกจันทน์ให้หลาบจำเสียบ้าง

ลูกจันทน์น้ำตาไหลพราก ก้มลงกราบบุษบา