บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 6 หน้า 2
เจ้าจอมราตรี : ไม่ดียังไง
ลูกจันทน์ : ก็ลูกจันทน์จะไม่ได้พบหน้าคุณเจ้าขาของลูกจันทน์อีกนานเต็มที เพราะมีศึกสงคราม ลูกจันทน์ก็อยากจะอยู่กับคุณเจ้าขาให้นานที่สุด เท่าที่จะนานได้สิเจ้าคะ
เจ้าจอมราตรี : ลูกจันทน์ เจ้าไม่ได้ยินที่ท่านเจ้าคุณบอกกับข้ากับบุษบาบนเรือนรึว่า สถานการณ์บ้านเมืองยังวางใจไม่ได้ อาจจะมีไส้ศึกแฝงตัวอยู่ในพระนคร ถ้าหากว่าข้าหรือบุษบาถูกจับตัวไปกลางทางระหว่างก่อนเข้าวัง เจ้าอาจจะไม่ได้เห็นหน้าคุณเจ้าขาของเจ้าไปตลอดชีวิตก็ได้นะลูกจันทน์
ลูกจันทน์ : ถ้าอย่างนั้น ลูกจันทน์ขากราบลาคุณจอม กราบลาคุณเจ้าขาเสียเดี๋ยวนี้กราบลาเจ้าค่ะ
เจ้าจอมราตรี : ไปกันเถอะ บุษบา
เจ้าจอมราตรีและบุษบาบรรณ์ลงเรือไป ลูกจันทน์น้ำตาไหล
วายุนั่งอยู่โต๊ะริมแม่น้ำที่เทอเรสโรงแรม เขากำลังพูดโทรศัพท์อยู่กับเบลล่า
วายุ : ทำไมขวัญอ่อนอย่างนั้นละจ๊ะ ห๊ะ นี่จับไข้ ผมร่วงเลยเหรอ พี่ว่าไปทำบุญดีกว่ามั้ง หรือว่าทำสังฆทานก็ได้ง่ายดี อ้าวทำไมไม่ทำละจ๊ะ อ๋อ ไม่ชอบเข้าวัด แล้วกัน ให้แม่ทำแทนไม่ได้หรอก เชื่อพี่สิ เดี๋ยวเจออีกไม่รู้ด้วยนะ
พิมาน และ ดร.อาคม เดินเข้ามาในบริเวณเทอเรส วายุเห็นจึงรีบวางโทรศัพท์
วายุ : เท่านี้ก่อนนะจ๊ะ ไงไว้คุยกัน
พิมาน และดร.อาคม เดินตรงเข้าไปหาวายุ
วายุยกมือไหว้ : หวัดดีครับพี่ หวัดดีครับ โห อาจารย์อาคมก็มาด้วย เชิญนั่งเลยครับ
พิมาน : เป็นยังไงบ้าง สบายดีนะ
วายุ : สบายดีครับ
ดร.อาคม : เป็นยังไง วายุ ดังใหญ่แล้วนะเรา เดี๋ยวนี้ รู้หรือเปล่า ลูกสาวพี่เป็นแฟนคลับเราด้วย ถ้ารู้ว่าเราอยู่อยุธยาคงตามมาถ่ายรูปด้วยแล้วล่ะ.....
วายุ : ยินดีเลยครับอาจารย์ เพราะว่าผมอยู่อยุธยาอีกตั้งหลายวัน
ดร.อาคม : โอเค
พิมาน : นี่วายุ กำไลทองของวายุเนี่ย พี่เห็นว่าไม่ธรรมดาซะแล้ว พี่ก็เลยต้องชวน EXPERT ทางด้านโบราณวัตถุอยุธยามาช่วยกันหาเบาะแสที่มาที่ไปอีกแรงหนึ่ง ของสำคัญแบบนี้ มันต้องอยู่ในมือของคนพื้นที่....
วายุ : ดีเลยครับพี่ เพราะผมคิดว่าไม่น่าจะมีชิ้นเดียวนะครับ ถ้ามีชิ้นนี้ได้ ก็มีชิ้นอื่นๆ ได้อีก