บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 12 หน้า 4

พิมาน : กระผมจะไม่ประพฤติตัวอย่างนี้อีกแล้วขอรับ ผมกราบขอประทานโทษขอรับ คุณจ่า แต่คุณจ่าทราบได้อย่างไรขอรับว่ากระผมจะได้เป็นขุนน้ำขุนนาง...คุณจ่าได้ยินมาผิดคนรึเปล่าขอรับ

หัวหน้าจ่าโขลน : อุ๊ย...ไม่ผิดหรอกเจ้าค่ะ คุณพระเจ้าขา เค้าลือกันให้แซ่ดทั้งวังแล้วล่ะว่า หลานชายพระยาพลเทพจะได้กินตำแหน่งคุณพระในวันสองวันนี้แล้วเจ้าค่ะ...คุณพระเจ้าขา...

ตำหนักสมเด็จพระพันวัสสา สมเด็จพระพันวัสสาประทับอยู่ท่ามกลางหมู่นางข้าหลวงโดยมีเจ้าจอมราตรีเข้าเฝ้าอยู่ข้างพระองค์

เจ้าจอมราตรี : หม่อมฉันได้กราบเรียนคุณท้าวท่านเป็นที่เรียบร้อยแล้วเพคะ เรื่องพระกระแสรับสั่งการรำสมโภชพระพุทธบาท ขณะนี้คุณท้าวท่านกำลังซ้อมบรรดานางรำกันอย่างแข็งขันเลยเพคะ ยกเว้นบุษบาเพียงคนเดียวที่หม่อมฉันให้ลองเครื่องอยู่ตามพระราชบัญชาเพคะ

สมเด็จพระพันวัสสา : นั่นแหละคือหน้าที่ของเราฝ่ายใน ในยามศึกสงครามนั้นมันเป็นหน้าที่ของฝ่ายหน้าเขาที่จะต้องปกป้องรักษาบ้านรักษาเมือง แต่ในยามสงบ มันเป็นหน้าที่ของเราฝ่ายในที่จะต้องรักษาโบราณราชประเพณีเอาไว้ให้คนรุ่นหลานรุ่นโหลนต่อไปภายภาคหน้า

บุษบาบรรณ์ในเครื่องแต่งกายนางรำ คลานเข้ามาในตำหนัก

สมเด็จพระพันวัสสา : มาแล้วสิ...นางรำของข้า

เจ้าจอมราตรี : บุษบา...คลานเข้ามาเฝ้าใกล้ๆ...

บุษบาบรรณ์ทรงเครื่องนางรำได้งดงามราวกับเทพธิดา บนศีรษะของนางสวมรัดเล้าเปลว แสงจากพระบัญชรตกมากระทบร่างของนางส่องประกายระยิบระยับจับตา สมเด็จพระพันวัสสาทอดพระเนตรด้วยความพอพระราชหฤทัย บุษบาบรรณ์ก้มลงถวายบังคมแล้วเงยหน้าขึ้นมององค์สมเด็จพระพันวัสสา เผยให้เห็นดวงหน้าอันงามประดุจนางสวรรค์ของหล่อน

สมเด็จพระพันวัสสา : บุษบา...เจ้างามเลอค่า สมกับเป็นข้าราชสำนักฝ่ายใน จริงไหม คุณจอม

เจ้าจอมราตรี : จริงเพคะ...สมเด็จ

สมเด็จพระพันวัสสา : ทับทรวงที่ใส่ยังดูด้อยค่ากว่าคนใส่ คุณจอม เอาทับทรวงทองนี่ไปใส่แทนจะได้งามสมศักดิ์ศรีกว่า

เจ้าจอมราตรีรับสร้อยพระศอมาใส่ให้บุษบาบรรณ์

สมเด็จพระพันวัสสา : ไหน...ดูซิ นั่นไง งามจริงๆ ด้วย เห็นไหม ดอกไม้งาม ถ้าอยู่ในแจกันที่งาม แจกันนั้นก็จะส่งให้ดอกไม้นั้นงามล้ำค่าขึ้นอย่างประมาณมิได้

เจ้าจอมราตรี : จริงทีเดียวเพคะ...สมเด็จ