บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 13 หน้า 3
ชัชชัยชะงัก ผลักธิชาออกแล้วหันมามองบูรพา “เกี่ยวสิ ทุกอย่างที่เป็นของมึง ต้องเป็นของกูทั้งนั้นแม้แต่ชีวิต”
“แต่เธอไม่ใช่คนของฉัน เธอเป็นแฟนตำรวจ เป็นแฟนของผู้หมวดตะวันฉาย ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมา ! เขาจะทำยังไง”
ชัชชัยเริ่มลังเล แต่ยังไม่ยอมตกหลุมพรางง่ายๆ ชัชชัยหันไปถามธิชา “จริงเหรอ”
“ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเค้า แต่ฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงของใครทั้งนั้น” ธิชาหันไปบอกบูรพา “ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณต้องมาพูดปกป้องฉัน ฉันจะเป็นจะตายในฐานะอะไรมันก็เรื่องของฉัน ชีวิตของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินว่าฉันเป็นอะไรหรือเป็นของใคร”
บูรพาอึ้งไป ชัชชัยยิ้มอย่างพอใจ “ไงวะ ใบ้กินไปเลยเหรอไอ้บูรพา ผู้หญิงเค้าบอกว่าไม่มีเจ้าของ เอ็งจะไปซี้ซั้วประกาศแทนเค้าได้ยังไง.. “ ชัชชัยหันไปถามธิชา “ว่าแต่น้องวางตัวเป็นดอกไม้ริมทางแบบนี้ ไม่กลัวจะถูกหมาเยี่ยวรดเอาบ้างเหรอจ้ะ”
“แกจะทำอะไรฉัน”
“ไอ้ปอดมึงออกไปตามพวกเรา มาปาร์ตี้นางซักยกสิ” ไอ้ปอดชี้ตัวเองไม่แน่ใจว่าควรร่วมแชร์ด้วยหรือไม่ ชัชชัยเอ็ด “มึงไปคุมข้างนอก ! อย่างอีนางนี่มันต้องเจาะกลุ่มตลาดล่างเท่านั้น ถูกมั้ยคุณบูรพา”
ธิชาถูกไอ้ปอดกับสมุนพาตัวออกไป ต่อหน้าบูรพาที่เฝ้ามองอย่างตื่นตะลึง
ธิชาถูกสมุนของไอ้ปอดสามคนพาตัวเข้ามาที่ห้องข้างๆ ห้องลับ ธิชาได้จังหวะที่ถูกแก้มัดก็ขยับจะโผออกไปนอกประตู แต่ก็ถูกสมุนของไอ้ปอดล้อมกรอบขวางไว้
“อย่าเข้ามานะ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้ถอยไป” พวกสมุนเริ่มกรูกันเข้ายื้อยุดธิชาๆ ดิ้นรนสุดฤทธิ์ “ปล่อยฉันไอ้พวกบ้า ปล่อย...”
บูรพายังเผชิญหน้ากับชัชชัยๆ เฝ้าอ่านแววตาอันร้อนรนของบูรพาอย่างสบายใจ “ไม่เห็นต้องซีเรียสก็ได้นี่นา แค่แฟนตำรวจต๊อกต๋อยทำหน้าอย่างกับเป็นแฟนตัวเอง”
“แกตัดสินใจพลาดแล้วชัชชัย พลาดถนัดเลย”
ชัชชัยหัวเราะ “กูเชื่อใจมึงจริงๆ ว่ะไอ้บู ปืนอยู่ในมือกูแท้ๆ มึงยังกล้าขู่กูอีกเหรอวะเนี่ย มึงจะทำอะไรกูได้หือ...กัดกูเรอะ”
บูรพามองชัชชัยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม ด้านหลังของบูรพาเชือกที่ถูกไขควงสะกิดนั้นใกล้ขาดเต็มที
ธิชายังดิ้นรนจากการสมุนของไอ้ปอดรุมยื้อยุด เธอเตะผ่าหมากสมุนคนหนึ่งก่อนจะวิ่งไปที่ประตู แต่แล้วก็ถูกสมุนอีกคนจิกผมไว้ก่อนจะตบหน้าเข้าฉาด
ชัชชัยเงี่ยหูฟังเสียงจากห้องข้างๆ แล้วหันมาบอกบูรพา “เสียงเงียบไปแล้วว่ะ ป่านนี้แฟนมึงสงสัยคงเฉอะแฉะน่าดู”