บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 10 หน้า 2
หลงส่ายหน้า ไม่ยอมไปเด็ดขาด “พวกลื้อไปกันเถอะ”
เม้งกับคนอื่นๆลาหลงไปตามทางของตัวเอง
หลงเดินอย่างไร้จุดหมายจนกระทั่งมาถึงศาลเจ้า หลงเห็นซินแสง้วงกำลังเขียนคำอวยพรอยู่ ก็เดินเข้าไปหา “ซินแส..ช่วยทำนายให้อั๊วที ต่อจากนี้ชีวิตอั๊วจะเป็นยังไง”
“ชีวิตจะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับว่าลื้อเลือกเส้นทางไหนให้ตัวเองเดิน”
“ชีวิตอั๊วเลือกทางเดินได้ด้วยเหรอ”
“ชีวิตเป็นของลื้อ ลื้อเท่านั้นที่รู้จักดีและมีสิทธิ์กำหนดทางเดินชีวิตของตัวเอง แต่ถ้าลื้อยังกักขังตัวเองอยู่กับอดีต ลื้ออาจจะพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไป”
“ซินแสจะให้อั๊วลืมเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นกับอั๊ว... กับคนรักของอั๊ว?”
ซินแสง้วงส่ายหน้า ค่อยๆอธิบายช้าชัด “บางจังหวะ ชีวิตก็ต้องเดินไปพร้อมกับอดีต บางจังหวะ ชีวิตก็ต้องเดินตามหลังอดีต บางจังหวะ ชีวิตก็ต้องเดินนำหน้าอดีต”
“อั๊วไม่เข้าใจ”
“เดินไปพร้อมกับอดีต หมายถึงให้สิ่งดีๆที่ผ่านมาเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ในวันนี้.... เดินตามหลังอดีต หมายถึงให้สิ่งที่ผ่านมาเป็นบทเรียนคอยสั่งสอน... เดินนำหน้าอดีต หมายถึงให้ลืมเรื่องไม่ดีที่เคยประสบพบเจอ ปล่อยให้มันผ่านไป อย่าเอามาใส่ใจ...คราวนี้ลื้อรู้แล้วหรือยังล่ะว่าควรวางอดีตของตัวเองไว้ตรงไหน “ ซินแสง้วงยิ้ม ชี้แนะหลงด้วยความเมตตา
หลงออกมาหน้าศาลเจ้า ถึงทางแยกที่ต้องตัดสินใจว่าจะไปทางไหนดี หลงลังเล สองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็อยากลืมความแค้นในอดีต ไปใช้ชีวิตที่สงบ อีกใจหนึ่งก็ยึดมั่นคำสัญญาจะล้างแค้นให้อาเหมย หลงเป็นห่วงหงส์ขึ้นมา กลัวว่าหงส์จะตกอยู่ในอันตราย คิดถึงที่ตนเคยรับปากกับหงส์ไว้
“คนเราเกิดมามีใครบ้างที่ไม่ตาย วันนึงอาจจะถึงคราวของฉันบ้างก็ได้”
“ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจ จะไม่มีใครทำอันตรายคุณหนูได้แม้ปลายก้อย”
หลงตัดสินใจไปทางโรงงิ้วทันที
โรงงิ้วเฟิ่งหวง หลงก้มหน้านิ่งต่อหน้าหงส์ “แก๊งไก่ฟ้าถูกยุบ ผมไม่มีที่ไป”
“ทำไมนายไม่ย้ายไปอยู่แก๊งกระเรียนเหมือนคนอื่นๆ” หลงก้มหน้า อึดอัดใจ ไม่อยากไปอยู่แก๊งกระเรียน เพราะเคยมีเรื่องกับตี๋เล็ก “นายกำลังปิดบังฉันอยู่ เงยหน้า แล้วมองตาฉัน” หลงเงยหน้าขึ้นมา จ้องหงส์อย่างเต็มๆตา รู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ หงส์จับพิรุธผ่านดวงตาหลง “นายมาที่นี่ต้องการอะไรกันแน่”
“ผม.. ผมมาขอเข้าแก๊งหงส์ดำครับ !”