บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 7 หน้า 5
“ชาลี…ฉันคิดถึงสกายจัง เธอว่าฉันกลับบ้านดีมั้ย? ฉันคิดถึงห้องนอนของฉันมุมเย็บผ้าของฉัน”
แวนด้ามองเห็นรอยที่แขนตัวเอง แวนด้าคิดๆถึงหน้าเจตน์ตอนที่ทำร้ายเธอ “…เจตน์”
แวนด้าสงสัยว่าคนชื่อเจตน์เข้ามาทำร้ายเธอทำไมกันแน่ แวนด้าเห็นภาพแหวนแต่งงานที่เคยวาดกับเจตน์
ภาพอดีตที่เคยรู้จักเจตน์แวบเข้ามาในหัวแวนด้ารัวๆ “แหวนทำให้คุณเปลี่ยนไป…”
แวนด้านิ่งน้ำตาคลอๆ อยู่ๆภาพแหวนก็หายไป
แวนด้าลืม กลับสู่ความเป็นปกติ เอามือจับที่ตาตัวเองที่มีน้ำตาไหลออกมา
แวนด้าสับสน “…จำอะไรก็ไม่ได้”
แวนด้าลูบหัวแมวต่อไปอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
บ้านสกาย ภายในห้องนอน สกายกำลังทำแผลให้โฮชิ โฮชิหลับอยู่กระสับกระส่ายเหมือนมีไข้ สกายเห็นท่าทางโฮชิก็เป็นห่วงเอามือทาบหน้าผาก “ร้อนจี๋เลย”
สกายจะลุกไปเตรียมผ้ามาเช็ดตัวโฮชิ โฮชิจับมือสกายเอาไว้ โฮชิละเมอ “ลูน่า...”
สกายชะงักมองโฮชิที่กำลังละเมอจับมือเธอ “…ฉันขอโทษ”
สกายยิ่งรู้สึกผิด จับมือโฮชิกลับไปวางไว้ตามเดิม
“ฉันขอโทษจริงๆนะโฮชิ…”
สกายห่มผ้าให้โฮชิปิดไฟ
ตึกร้าง ลูน่ามองออกไปนอกหน้าต่าง ตัดสินใจได้ว่าจะไม่ทนอยู่ที่นี่อีกต่อไป ได้ยินเสียงเพลง และเสียงกรนของลูกน้องไคโรดังเข้ามา ลูน่าหันไปมอง ลูน่ามองที่ประตู เห็นลูกน้องไคโรนั่งเฝ้าอยู่ที่เก้าอี้โยก ฟังเพลง เห็นพวงกุญแจที่เอวลูกน้องไคโร ลูน่าคิดๆ เดินเข้าไปที่ประตูลูกกรง เอื้อมมือผ่านลูกกรงไปไม่ถึงกุญแจ ลูน่าจะถอดใจ ทันใดนั้นได้ยินเสียง แอ๊ดดดดดด ลูกน้องไคโรนอนหลับ เก้าอี้เอนมาใกล้ประตูช้าๆ
ลูน่าตาลุกวาว ลองเอื้อมมืออีกครั้ง เกือบถึงกุญแจ
ทันใดนั้นลูกน้องงัวเงียเลียน้ำลายแจ๊บๆ เก้าอี้โยกกลับ ลูกน้องสะดุ้งตื่น หันไปตรวจตราลูน่า ลูกน้องไคโร เห็นลูน่ายืนอยู่ที่หน้าต่างตามเดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลูกน้องไคโร โล่งใจ กลับไปนอนต่อ ฟังเพลง เคลิ้มหลับ ลูน่าเห็นว่าลูกน้องหลับไป เดินไปเกาะลูกกรงอย่างเงียบเชียบ เอื้อมมือไปลองดูใหม่ ลูน่าพึมพำเบาๆ “อีกนิดเดียว…”
ลูกน้องไคโรที่เหมือนจะตื่น แต่ไม่ตื่น ลูน่าจับไม่โดน เก้าอี้เอนมาจนจะถึงลูกกรง เอี๊ยดดดดดด แล้วหยุด กึ้ก!
ลูน่าคว้ากุญแจได้ทัน กริ๊ก! ลูกน้องนอนกรนไม่รู้เรื่อง ลูน่าวิ่งออกไปจากตึกร้าง