บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 17 หน้า 4
“ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยพูดให้คุณพ่อใจอ่อนยอมให้ฉันเรียนหมอ” มายูมิพูดพร้อมก้มศีรษะขอบคุณริว
“หมอน่ะเรียนหนักมาก ขอให้ตั้งใจ... อีก 6 ปีกว่าจะจบ เราค่อยมาคุยกันเรื่องสัญญาของผู้ใหญ่”
มายูมิมองหน้าริว สีหน้ารอฟังว่าเขากำลังจะพูดอะไร
“ถึงเวลานั้นเราสองคนคงเป็นผู้ใหญ่พอที่จะใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ ถ้าเราเข้ากันได้ ผมก็จะแต่งงานตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ”
“แล้วถ้าเราเข้ากันไม่ได้ล่ะคะ” มายูมิถามด้วยความน้อยใจ หลังจากที่ฟังประโยคท้ายของริว ริวอึ้ง ๆ พูดไม่ออก มายูมิยิ่งรู้สึกปวดร้าวในอก ฝืนคลี่ยิ้มบางๆ “ชีวิตในมหาวิทยาลัยมีอะไรมากมายรออยู่ บางทีฉันอาจจะเจอคนที่เหมาะกับฉัน คุณก็คงเจอใครที่ถูกใจ เราไม่ควรผูกมัดกันด้วยสัญญา”
“เมื่อถึงวันนั้น เราสองคนคงได้คำตอบให้กับตัวเอง”
“ค่ะ” มายูมิตอบเสียงขื่นขม รีบโค้งตัวต่ำให้ริว พยายามกลั้นน้ำตาที่เอ่อท่วมท้นดวงตาไม่ให้ไหลริน “ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับการช่วยเหลือให้ฉันได้สอบหมอ ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของคุณเลยค่ะ”
มายูมิรีบหมุนตัวเดินไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ไม่ปล่อยโอกาสให้ริวได้ร่ำลา
ริวนิ่งมองรถมายูมิเคลื่อนออกไปจนลับตา สีหน้าเต็มไปด้วยความปวดร้าวใจไม่แพ้กัน
ระเบียงบ้านโอะนิซึกะ แพรวดาวชะเง้อคอมองออกไปหน้าบ้าน ก่อนทำท่าคอตก ราวกับผิดหวัง
“สองคนนั้นรักกัน แต่ต่างคนต่างถือทิฐิ แล้วจะลงเอยยังไง”
“ริวเป็นคนปากแข็ง มายูมิก็ยังเด็ก ทุกอย่างต้องใช้เวลา”
แพรวดาวทอดถอนใจ เป็นห่วงริวกับมายูมิ
โคจิเข้ามา โค้งตัวต่ำให้ทาเคชิ เหมือนมีเรื่องจะรายงาน แพรวดาวรีบออกตัว ไม่อยากรับฟังสิ่งที่ทำให้ตัวเองไม่สบายใจ “ฉันขอตัวไปดูแลในครัวก่อนนะคะ” แพรวดาวรีบเลี่ยงออกไป
โคจิจึงรายงานทาเคชิ “คนของเราเห็นคุณหนูไอโกะเข้าไปในบ่อนไอ้เคนอิจิ คืนก่อนที่โซเรียวจะกลับจากโรงพยาบาล”
ทาเคชิแปลกใจมาก “ไอโกะไปที่นั่นทำไม”
“ท่าทางคุณหนูไอโกะเหมือนถูกทำร้ายออกมาด้วยครับ”
“ไอ้ชั่วเคนอิจิ มันทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้” ทาเคชิสบถออกมาด้วยความโกรธจัด แม้ไม่ได้รักไอโกะ แต่ก็ห่วงใยเหมือนน้อง
“อารู้สึกว่า เรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล มิซาว่ากับซะโต้ไม่ถูกกัน แล้วคุณหนูไอโกะจะเข้าไปที่บ่อนไอ้เคนอิจิทำไม”
ทาเคชิครุ่นคิดตามคำพูดโคจิ