บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 11 หน้า 10
“เพราะคุณคนเดียว ไม่อย่างงั้นฉันคงไม่ตกเครื่อง” มิราหน้าเง้า
“คุณแค่ไปเชียงใหม่ เที่ยวบินมีทุกวัน ไม่ได้ไทรจีสสักหน่อย คุณจะโมโหทำไมเนี่ยหรือคุณไม่ได้จะไปเชียงใหม่จริงๆ”
มิราอึกอัก “ก็...ก็ฉันต้องเสียเวลา แพลนฉันเสียหมด”
“งั้นผมไถ่โทษไปส่งคุณที่พักล่ะกัน แล้วพรุ่งนี้ผมก็จะไปรับพาคุณไปสนามบิน”
มิราเสียงแข็งใส่ “ไม่ต้อง” มิราเดินหนีไปชะเง้อดูคนเจ็บที่หน้าห้องฉุกเฉิน
อธิรุธแอบยิ้มที่ได้แกล้งมิรา
ไทรจีส เวลาเย็น ล็อบบี้โรงแรม พริริสาใส่แว่นดำอันใหญ่ยืนอยู่กับธีภพ มีพนักงานขนกระเป๋าไปให้
“นี่คุณมันเย็นแล้วนะจะใส่แว่นดำไปอีกทำไม” ธีภพสงสัย
“ฉันแสบตา ใส่ไว้กันลมไม่ได้กันแดด” พริริสามองไปรอบๆ ระแวงว่าจะมีใครที่จำเธอได้หรือเปล่า
“มองอะไร”
“ฉันก็มองไปเรื่อยเปื่อย” พนักงานอีกคนเข้ามาโค้งให้และนำทางทั้งคู่ไปห้องพัก ทั้งคู่เดินตามพนักงานไป
พริริสาหาจังหวะพูดกับธีภพ “คุณภพคะ”
ธีภพหันมา “มีอะไร”
“คือ...ฉันรู้สึกเพลียๆ ก็เลย...จะขอพักหน่อย ได้ไหมคะ”
“ถ้าผมไม่ให้คุณพัก คุณก็จะหาว่าผมเป็นเจ้านายใจร้ายใช่ไหม”
“ฉันไม่กล้าพูดหรอกค่ะ”
“แต่คิดอยู่ในใจล่ะสิ ก็ได้ผมจะให้เวลาคุณพักเต็มที่ พรุ่งนี้เช้าเราค่อยเจอกัน”
“ขอบคุณค่ะ”
ธีภพอดเป็นห่วงไม่ได้ “ว่าแต่คุณไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม”
“แค่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ” เห็นธีภพดูเป็นห่วงตน พริริสารู้สึกผิดนิดๆ ที่โกหก
ห้องพักพริริสา พริริสาเข้ามาในห้องพัก ก็รีบถอดแว่นดำ ทิ้งตัวนั่งพัก หยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดู
ข้อความไลน์จากมิราเด้งเข้ามา “เกิดอุบัติเหตุ ตกเครื่อง” รูปสติ๊กเกอร์ร้องไห้
“แล้วกัน” เสียงโทรศัพท์ในห้องพักดังขึ้น พริริสาเดินไปรับโทรศัพท์รับสาย “ฮัลโหล พี่คามิน”
พริริสาใส่แว่นดำเดินออกมาที่ล็อบบี้มองหาคามิน คามินและไคซัจนั่งรออยู่ที่บริเวณนั้น คามินหันไปเห็น พริริสาเดินมาก็ลุกขึ้น คามินเดินนำออกไปก่อน พริริสาจึงเดินตามออกไป
หน้าโรงแรมมีรถจอดรออยู่ ไคซัจเปิดประตูให้คามินและพริริสาขึ้นไป และขึ้นไปนั่งที่คนขับ รถแล่นออกไป