บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 4 หน้า 5
พลอยแปลกใจ “เอ้าทำไมเปลี่ยนใจล่ะ เห็นตอนแรกโวยวายแทบตาย”
“เพราะพ่อผมเคยใช้ห้องนั้นเป็นห้องทำงานมั้ง ผมเลยไม่อยากให้ใครมายุ่ง”
“อ่อ พ่อคุณทำงานอะไรหรอ”
“ก็เหมือนผมเนี่ยหละครับ” นายพูดไม่กล้าสบตาเท่าไหร่ “ตอนแรกผมก็จะใช้ห้องนั้นเป็นห้องทำงานเหมือนกัน”
พลอยพยักหน้าตั้งใจฟัง นายหันมองหน้าพลอยแล้วพูดต่อ “อ่อถ้าอยากจะออกเมื่อไหร่ก็บอกนะ ผมจะเช่าต่อ เอาไว้ทำงานเหมือนกัน” นายยิ้มนิดๆให้พลอย
พลอยยิ้มรับสดใส “อะ โอเคโอเค งั้นฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะ” พลอยก็เดินเปิดประตูและวิ่งขึ้นบันไดไป
นายเดินตามเข้ามา ทว่านายเห็นเหตุการณ์ในอนาคตอีกครั้ง นายเห็นพลอยวิ่งลงมาจากบันไดและกระโดดกอดนาย นายผงะตกใจ เผลอตัวถอยไปข้างหลัง นายมองตามหลังพลอยอึ้งๆ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมพลอยตามมาในความคิดตลอด และนายก็เริ่มมีปฏิกริยาตอบสนองภาพพวกนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันใหม่ หน้าบ้านพลอย ไพโรจน์กำลังซ่อมจักรยานอยู่เห็นไข่มุกแต่งตัวเดินออกมาจากบ้านก็ถามสงสัย
“ไปไหนอะ”
“ออกกำลัง”
พูดจบไข่มุกก็เดินออกไปเลย ไพโรจน์ได้แต่มองตามงงๆ ก่อนจะก้มลงซ่อมรถจักรยานต่อ
หน้าห้องพลอย ไข่มุกเดินมาที่หน้าห้องพลอย มองดูกองขยะหน้าบ้าน เห็นมีแต่ขวดเบียร์กับซองมาม่าก็ถอนหายใจ “โอยลูกบิดอะไรว่ะเนี่ย ...มันจะกินทุกยี่ห้อเลยหรอ”
ไข่มุกหันไปลองบิดลูกบิดประตู เพื่อเช็คความปลอดภัย เห็นว่าดู ไม่ค่อยทนเหมือนงัดได้ง่าย ไข่มุกเต็มไปด้วยความเป็นห่วง กังวล
ในบ้านนาย นาย เป็นหนึ่ง ว่าว กำลังนั่งกินข้าว ว่าวกำลังจะดื่มน้ำ ทว่าซูซานเดินออกมาจากห้องน้ำ ปาทิชชู่ม้วนใหญ่ใส่หัวว่าวด้วยความโมโห จนว่าวสำลักน้ำ
ซูซาน ใส่เป็นชุด “หืม.. ไอ้ว่าว บอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาเข้าห้องน้ำให้นั่งฉี่ มันเลอะเทะ”
ว่าวหันหน้ามาด้วยสีหน้าหงุดหงิดตะโกนใส่ไม่พอใจ “ผมเปล่านะ”
”ถ้าไม่ใช่แกแล้วใคร บ้านนี้ก็มีกันอยู่แค่นี้อะ”
ไม่ทันขาดคำซูซาน นายเดินเข้ามาแล้วชี้ไปที่เป็นหนึ่ง ที่นั่งก้มหน้าก้มตากินโจ๊กอยู่ นายตอบแทน “ไอ้นี่ไง”