บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3 หน้า 10
อ่ำเตือนลูกสาว “แม่ว่าเอ็งกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวยงค์มันกลับบ้านไปไม่เจอเอ็ง เจอลูก มันจะเป็นห่วงเปล่าๆ เอ็งจำคำแม่ไว้ ถ้าเอ็งรักกันจริง ใครหน้าไหนก็ไม่มีทางมาพรากเอ็งสองคนออกจากกันได้หรอก”
อัมพรรู้สึกดีขึ้นเยอะ ปาดน้ำตาทิ้ง “จ้ะ แม่” อัมพรรับลูกมาจากอุไร จะขยับลุกออกมา
ชาวบ้านผ่านมาหน้าบ้านพอดี “แกงอะไรล่ะ วันนี้...แม่อ่ำ”
“แกงหมูเทโพจ้ะ”
“รสมือเอ็งมันเบาไปรึไงวะอัมพร ผัวเอ็งถึงไปนั่งกินข้าวอยู่ใต้ถุนบ้านคนอื่นโน่นแน่ะ”
อ่ำ อุไร มองหน้ากันงง
สุดาเดินออกมาส่งประยงค์ “วันหลังเบื่อข้าวที่บ้าน ก็แวะมากินที่นี่ได้นะจ๊ะพี่ยงค์”
“ข้าไม่เคยเบื่อข้าวที่บ้านข้าหรอกสุดา”
“อ้าว ก็สุดาได้ยินป้าแย้มว่า เมียพี่ปล่อยให้พี่อดๆ อยากๆ จนพี่ต้องลุกมาหุงหาเอง”
“อัมพรเขาต้องเลี้ยงลูก แค่เลี้ยงลูกก็หนักหนาจะแย่อยู่แล้ว”
“ฉันก็ไม่เคยมีลูกซะด้วย อยากรู้เหมือนกันว่าจะหนักหนาขนาดไหน” ประยงค์ขี้เกียจคุยต่อเพราะท่าทางสุดาก้อร่อก้อติกขึ้นทุกที ถีบรถออก ”ขอบใจนะจ้ะ พี่ยงค์”
ประยงค์ถีบจักรยานมาถึงบ้านอ่ำ “อัมพรล่ะ อุไร”
“กลับบ้านไปแล้วพี่ พี่ไปเหอะ มีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ”
“มีเรื่องอะไรเหรอ”
“มีคนเขาเห็นว่าพี่นั่งกินข้าวอยู่กับยัยสุดาที่ใต้ถุนเรือน” ประยงค์หน้าเสีย ขยับจะถีบรถออกมา “ดูแลพี่ฉันให้ดีๆ ด้วยนะ แม่พี่ทั้งเหน็บทั้งด่าจนพี่เขาทนไม่ไหว ร้องห่มร้องไห้อุ้มลูกมาที่นี่ พี่ยงค์ ฉันขอพูดอะไรหน่อยเถอะ พี่ก็รู้ว่าแม่พี่เกลียดคนบ้านฉันมาก ฉันไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมแกถึงได้ด่าทอพี่อัมพรมากมาย ฉันเข้าใจว่าแค้นมันต้องชำระ แต่ถ้าแม่พี่ไม่รู้จักให้อภัยกัน ไม่รู้ว่าใครผิดใครถูก เห็นทีพี่สาวฉันคงตกที่นั่งลำบากไปอีกนาน พี่ควรตัดสินใจ”
“ตัดสินใจอะไร”
“ฉันอยากให้พี่กับพี่อัมพรย้ายมาอยู่ที่นี่ ฉันสงสารพี่สาวฉัน แม่เองก็พลอยเป็นทุกข์เป็นร้อนไปด้วย กลางคืนก็นอนไม่หลับ เพราะห่วงพี่อัมพร ไหนจะต้องคอยคิดแก้ลำกับความร้ายกาจของแม่พี่อีก”
“ทำไม...แม่พี่เลวร้ายถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“พี่ก็กลับไปถามเมียพี่ดูสิ”
ประยงค์กลับขึ้นเรือนมา แต่พบว่าประตูห้องถูกปิด ประยงค์ทุบประตู “อัมพร... อัมพร” ประยงค์ร้อนรนใจ จะทำเสียงดังเอิกเกริก ก็กลัวแม่จะต้องมารับรู้เป็นเรื่องเป็นราวเปล่าๆ