บทละครโทรทัศน์ ดวงใจในไฟหนาว ตอนที่ 24 หน้า 4
“ดัง ดังมาก มันบีบที่หัวใจของผม ไม่ใช่เพราะผมไม่รักคุณ แต่เพราะผมทิ้งน้องไม่ได้”
“ใครบอกว่า ฉันเกลียด ฉันยิ่งรักคุณมากขึ้นต่างหาก รักคือตาที่มองเห็น หูที่ได้ยิน ต่อไปนี้ ฉันจะยอมรับทุกอย่างในตัวคุณ” ดาวเหนือดึงเยี่ยมยุทธ เข้ามากอดเหมือนกอดเด็ก แนบแน่น ให้อภัย ให้ความเข้าใจ
จนเยี่ยมยุทธ น้ำตาไหลออกมา “ผมขอโทษ ผมจะไม่โกหกคุณอีกแล้ว ไม่มีวันทำแบบนั้นอีก”
ดาวเหนือน้ำตาคลอตาม ด้วยความสงสารเยี่ยมยุทธ ดาวเหนือจูบซับน้ำตาให้เยี่ยมยุทธ
“ทำไมไม่บอกฉันก่อน ทำไมไม่รู้จักไว้วางใจคนอื่น”
“เด็กกำพร้า มีผู้คนมาหาเป็นร้อยเป็นพันคน แต่ทั้งร้อยทั้งพันคนนั้นก็ทิ้งเราไปอยู่ดี ไม่มีใครที่อยู่เคียงข้างผม ไม่เคยมี”
“ต่อไปนี้ ฉันจะอยู่ข้างคุณ คุณจะเล่าเรื่องทุกๆอย่างของคุณให้ฉันฟัง ตกลงไหม”
เยี่ยมยุทธพยักหน้า “คุณอภัยให้ผม คุณจะเป็นครอบครัวของผมใช่ไหม”
ดาวเหนือตอบเยี่ยมยุทธ ด้วยการก้มลงจูบเยี่ยมยุทธ
เวลาผ่าน เยี่ยมยุทธ ชงเครื่องดื่มให้ดาวเหนือ ทั้งสองนั่งใกล้ชิดคุยกัน
“มีช่วงหนึ่ง ผมสงสัยคุณด้วยล่ะ ว่าคุณคือน้องขวัญ”
“มิน่า ถึงได้ทำตัวแปลกๆ” เยี่ยมยุทธเปิดรูปสร้อยที่คอปิ่นมุกตอนเด็กให้ดู จากในมือถือ
“ปิ่นมุกบอกว่ามันเป็นของคุณ”
“ไม่ใช่ หรือ ใช่” ดาวเหนือเกาหัว “เอ๊ะ” ดาวเหนือพยายามคิด เยี่ยมยุทธเซ็ง โวยเล็กๆ
“จำไม่ได้เนี่ยนะ เอ๊ะ ผู้หญิงนี่ยังไง ชอบเครื่องประดับ แต่จำเครื่องประดับตัวเองไม่ได้เนี่ยนะ เธออ่ะจนจะตาย.... จะมีซักกี่ชิ้น น่าจะจำได้นะ”
“แหม จนก็จริง แต่รับใช้คุณปิ่นมุก คุณจินดา เคยต้องซื้อของพวกนี้ที่ไหนกัน ของที่เขาเบื่อ เขาก็ยกให้.....มีเป็นลังเลย”
“แล้วไงต่อดีล่ะทีเนี้ย”
“เอางี้นะ ผลดีเอ็นเอก็พิสูจน์แล้วว่าฉันกับปิ่นมุก ไม่ใช่น้องคุณ แล้วสร้อยนี่น่ะธรรมดามากจะบอกให้ สร้อยดาวคู่เนี่ยน่ะ หาซื้อง่ายๆ ใครๆก็มีได้”
“แปลว่ามันเป็นคนละเส้นกับน้องผมน่ะหรือ”
“คุณเยี่ยม ทำไมเราไม่ไปถามคุณเปรมจิตตรงๆล่ะ”
“แล้วเขาจะบอกผมหรือ”