บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่12 หน้า 5
คำแก้วรีบลอดแขนทศพลออกมา “คิดว่าฉันจะยอมคุณง่ายๆ เหรอ“ ทศพลหน้าม่อย มองคำแก้วตาละห้อย แต่คำแก้วไม่ใจอ่อน หันไปหยิบหมอนบนเตียงแล้วโยนลงไปที่พื้นตรงหน้าทศพล “นอนที่พื้นนั่นแหละ“
ทศพลตาโตแต่พอเจอสายตาดุๆ ของคำแก้วก็หงอย “กระดานมันแข็ง นอนแล้วปวดหลัง อากาศก็เย็น“
“นอนไม่ได้ก็ไม่ต้องนอน จะไปนอนไหนก็เรื่องของคุณแต่ห้ามขึ้นเตียงเด็ดขาด ถ้าคุณยังกล้า ได้เห็นดีแน่”
คำแก้วมองทศพลอย่างขู่ๆ ทศพลยิ้มแหย
ผ่านเวลา ดึกสงัด หมอกลงจัด คำแก้วนอนหลับอยู่บนเตียง ทศพลเห็นว่าคำแก้วหลับแล้ว ก็ค่อยๆย่องขึ้นเตียงจะไปนอนข้างๆ แต่คำแก้วผุดลุกขึ้นมา
“ใครให้ขึ้นมา!”
“ก็มันหนาว ผมนอนไม่หลับ คุณไม่สงสารผมบ้างหรือไง คำแก้ว”
คำแก้วเห็นท่าทีทศพลที่นั่งทำตาปริบๆ เรียกร้องความสงสารก็อดใจอ่อนไม่ได้ “ก็ได้ แต่นอนห่างๆ แล้วก็ห้ามถูกเนื้อต้องตัวฉันเด็ดขาด“
คำแก้วเอาหมอนข้างกั้นกลาง แล้วพลิกตัวหันหลังให้แล้วหลับตานอนทันที ทศพลล้มตัวลงนอนข้างๆ พลางเหลือบไปมองคำแก้วที่นอนหันหลังให้ แกล้งทำเป็นหลับแล้วขยับไปใกล้ๆ ทศพลแกล้งละเมอ วาดแขนไปโอบคำแก้ว คำแก้วขัดขืนพอเป็นพิธี แต่สุดท้ายก็ยอมให้ทศพลกอด ทศพลนอนกอดคำแก้วก่อนจะหลับปุ๋ยอย่างมีความสุข
เช้าวันต่อมา คำแก้วค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเอาแขนทศพลออกเตรียมจะลุก แต่พอคำแก้วขยับตัว ทศพลก็กระชับอ้อมกอด ดึงคำแก้วเข้ามาใกล้กว่าเดิม คำแก้วตกใจ
“นอนต่ออีกนิดสิ ผมยังไม่อยากตื่นเลย”
คำแก้วพยายามงัดแขนทศพลออกจากเอว แต่ทศพลก็ส่ายหน้าทั้งๆ ที่หลับตาอยู่
“อยากนอนก็เชิญนอนไปคนเดียว ปล่อยฉัน!” ทศพลไม่สนใจ ยังพยายามบังคับให้คำแก้วมานอนด้วยกัน คำแก้วเลยหยิกแขนจนทศพลสะดุ้ง เผลอผ่อนแรง คำแก้วเลยผลักแขนออกแล้วลงมายืนจ้องหน้าทศพลอย่างเอาเรื่อง “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามถูกเนื้อต้องตัวฉัน”
ทศพลหน้าตาย “ผมไปกอดคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ยักกะรู้ตัว”
“คุณนี่มัน…เจ้าเล่ห์นัก!” คำแก้วหมั่นไส้แต่ทำอะไรไม่ได้เลยสะบัดหน้าหนีไป
ทศพลมองตามคำแก้วไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
พิมพ์พรนั่งร้องไห้เสียใจกับเจิดนภา เจ็บใจที่ต้องเสียทศพลให้ผู้หญิงบ้านป่าอย่างคำแก้ว
“ตัดใจเสียเถอะพิมพ์ เขาเป็นผัวเมียกันไปแล้ว”