บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 7 หน้า 5
“อ๋อ..ฉันอธิวัฒน์ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ น้องรสน่ะ” อธิวัฒน์โกหกหน้าตาย
“งั้นคุณนั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปตามคุณรสให้” ผีแม้นมาศจะขยับออก
อธิวัฒน์ขยับเอาตัวเข้ามาขวางทางจนตัวแทบจะชิดกัน “เดี๋ยวสิ ฉันคอแห้งขอน้ำดื่มซักแก้วสิ”
“ได้ค่ะ..รอซักครู่นะคะ” ผีแม้นมาศเดินไปรินน้ำลอยดอกมะลิจากเหยือกที่ตั้งอยู่ใส่แก้วน้ำ
อธิวัฒน์มองตามบั้นท้ายผีแม้นมาศแล้วยิ้มหื่น ใบหน้าผีแม้นมาศจากสวยกลายเป็นผียิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำจากเหยือก กลายเป็นน้ำสีสนิมแถมมะลิก็กลายเป็นตะปูนับสิบอยู่เต็มแก้ว
ผีแม้นมาศหันกลับมาเป็นแบบหน้าสวยพร้อมกับส่งแก้วน้ำให้อธิวัฒน์ “น้ำลอยดอกมะลิหอมชื่นใจค่ะ”
อธิวัฒน์รีบคว้ามือผีแม้นมาศหมับกุมมือแน่น แล้วดมมือผีแม้นมาศ ผีแม้นมาศเขินค่อยๆ ดึงมือออก “ขอบใจจ้ะ หอม...จริงๆ ด้วย” อธิวัฒน์กำลังจะยกแก้วน้ำที่มีสนิมขึ้นดื่ม ผีแม้นมาศมองลุ้นๆ แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาก่อน อธิวัฒน์ชะงักแล้ววางแก้วไว้ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู เห็นชื่อ “คุณหญิงน้าโชว์หน้าจอ “ขอตัวโทรศัพท์ก่อนนะจ๊ะ” อธิวัฒน์รีบเดินหลบออกไปรับโทรศัพท์หน้าบ้าน
ผีแม้นมาศกัดฟันกรอดด้วยความขัดใจ
ม.ร.ว.หญิงแขไขกำลังโทรศัพท์ รออธิวัฒน์รับสายอยู่ในบ้าน
“ฮาโหลครับ”
“ตาวัฒน์...แกหายหัวไปไหน ทำไมเพิ่งรับสาย” พออธิวัฒน์รับสาย ม.ร.ว.หญิงแขไขก็ใส่ทันที
อธิวัฒน์หลบออกมายืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างเรือนไม้หอม
“ใจเย็นๆ ครับคุณหญิงน้า ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านพรหมบดินทร์แล้วครับ”
“จริงเหรอ งั้นแกก็รีบรวบหัวรวบหางมันซะล่ะ อย่าให้พลาดอีกเข้าใจมั้ย”
“ผมรับรอง...วันนี้รสสุคนธ์เสร็จผมแน่” อธิวัฒน์วางสายแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
ที่ข้างเรือนไม้หอมตาดำโผล่ออกมามองกัดฟันกรอด ได้ยินหมดทุกคำพูด “ไอ้สารเลว”
อธิวัฒน์ชะงักกึกหันไปเห็นตาดำกำลังพุ่งเข้ามาหาก็ตกใจ ตาดำกระชากตัวอธิวัฒน์แล้วเหวี่ยงไปชนกับบ้าน ตาดำเข้าไปบีบคออธิวัฒน์ต่อ อธิวัฒน์สะบัดตัวออกด้วยความมึนตั้งตัวไม่อยู่ ตกใจคิดว่าตาดำเป็นผี จึงรีบถอดสร้อยพระออกจากคอเสื้อมาขู่ “อย่าเข้ามานะ ฉันมีพระ” ตาดำไม่สนใจกระโดดเข้าใส่อธิวัฒน์ แล้วต่อยไม่ยั้ง อธิวัฒน์ได้แต่ยกมือปัดป้องเซล้มลง สร้อยพระกระเด็นหล่นพื้น “โอ๊ย อย่า..ฉันกลัวแล้ว”
“มึงจำเอาไว้ อย่าคิดทำชั่วในบ้านกู” ตาดำกระทืบจนอธิวัฒน์แน่นิ่งสลบเหมือดอยู่หน้าเรือนไม้หอม ตาดำแสยะยิ้มดูหลอนๆ มองอธิวัฒน์แล้วพุ่งตัวหนีไป
รถยนต์ของ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน ม.ร.ว.หญิงแขไข