บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 8 หน้า 2

จกเดินเข้ามาผ่านอาเปียวไป  เดินเข้าไปรายงานกับศักดิ์ที่เดินออกมาจากอีกด้านนึง ศักดิ์ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปมองอาเปียวที่เล่นไฮโลอย่างหมกมุ่น

ศักดิ์มองอย่างสะใจปนดูถูกขยับจะเดินกลับเข้าไป แต่นึกขึ้นได้ หมุนตัวกลับมาที่จกเอ่ยถาม "แล้วถิงถิงล่ะ..."

"ไม่เห็นเลย...เฮีย..."

ศักดิ์ขมวดคิ้ว "ไม่เห็นเหรอ...ถิงถิงไปไหนวะ"

ที่กระท่อมร้าง เอกภพนอนอยู่กับถิงถิง ถิงถิงหนุนแขนชายหนุ่มหลับอยู่ น้ำฝนบนหลังคาหยดลงโดนหน้าถิงถิง หญิงสาวสะดุ้งรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ถิงถิงมองไปที่เอกภพ วูบแรกรู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่ได้รับก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น เอกภพยังหลับอยู่ ถิงถิงใส่เสื้อลุกขึ้นเดินมาที่หน้ากระท่อม เปิดประตูออกไปมองเห็นว่าฝนหยุดตกแล้ว จึงหมุนตัวไปเพื่อจะปลุกเอกภพ แต่เอกภพมายืนอยู่ข้างหลังแล้ว

"อุ๊ย..." ถิงถิงร้องขึ้นอย่างตกใจ เอกภพยิ้มนิดๆ ขยับเข้ามากอดถิงถิงด้านหลัง ด้วยความรักใคร่ ถิงถิงพูดเบาๆ "ฝนหยุดแล้ว...กลับกันเถอะค่ะ..."

"กลับตอนนี้น่ะเหรอ..."

"แค่นี้...ชั้นก็ทำผิดมากแล้วนะคะ...ถ้าต้องกลับตอนเช้า ชาวบ้านเห็น เค้าจะคิดยังไง..."

"เค้าก็คิดว่าเรารักกันน่ะซิ..."

"อย่าพูดเล่นสิคะ"

"ผมไม่ได้พูดเล่น...พรุ่งนี้ผมจะบอกป๊ากับม๊า...ให้ไปสู่ขอคุณนะ ถิงถิง..."

"รอให้ถึงพรุ่งนี้...แล้วคุณค่อยคิดอีกครั้ง...ว่าจะบอกป๊ากับม๊าคุณยังไง...ตอนนี้กลับกันก่อนเถอะค่ะ"

เอกภพยิ้มให้ถิงถิง ท่าทางเชื่อมั่นและมุ่งมั่น ส่วนถิงถิงยังมีแววตาสับสน ไม่แน่ใจ

เอกภพขี่จักรยานมาโดยมีถิงถิงซ้อนท้าย พอใกล้จะถึงหน้าบ้านของหญิงสาวก็จอดรถจักรยาน

"ให้ผมไปส่งที่บ้านดีกว่านะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ชั้นกลับเองได้...ชั้นไม่อยากให้ใครเห็นด้วยว่า กลับมากับคุณ..." ถิงถิงพูดออกอาการเขินอายนิดๆ

“ผมยอมให้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ...ต่อไปผมจะทำให้ถูกต้อง แล้วเปิดเผยให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน"

ถิงถิงยิ้มนิดๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินไป แต่เอกภพจับมือถิงถิงไว้ดึงเข้ามากอด ถิงถิงนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเดินแยกจากกันไป เอกภพมองตามส่งหญิงสาวจนลับตา

ถิงถิงเดินเข้ามาช้าๆ หญิงสาวยืนมองเล้าไก่ที่ไหม้ราบคาบ เห็นควันลอยอ้อยอิ่งอย่างนึกไม่ถึง ก่อนจะทรุดตัว ลงนั่งเหมือนหมดแรง ถิงถิงร้องไห้กับภาพที่เห็น

"เจ๊..." เสียงอาคังดังขึ้น