รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17 หน้า 3
oey_tvs
29 สิงหาคม 2559 ( 18:09 )
382.6K
เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 17
12 หน้า

"ม๊า...มากินเถอะ...เดี๋ยวชั้นถูต่อให้" ถิงถิงหันไปบอกเกลียว

“ไม่เป็นไร...เสร็จพอดีเลย" เกลียวพูดจบก็เอาผ้าถูพื้นเดินไปด้านหลังบ้าน

“ลื้ออะมานั่งใกล้ๆ อั๊วดีกว่า...อาถิง...มาเล่าให้อั๊วฟังซิ...ทำไมถึงกลับมาวันนี้ได้แล้วมากับใคร... อยู่กรุงเทพฯ กับเสี่ยเป็นยังไงบ้าง" อาเปียวถามไถ่

“ชั้นก็ทำงานร้องเพลง...คิดถึงป๊ากับม๊าว่าเป็นยังไงบ้าง ก็เลยกลับมา"

อาเปียวมองถิงถิงอย่างพิจารณา "ลื้อรู้รึเปล่า...ว่าวันนี้ลูกไอ้เฉินมันแต่งงาน"

เกลียวเดินออกมาพอดี มองเปียวอย่างไม่พอใจนัก พูดเสียงปรามเล็กๆ“เฮีย..."

อาเปียวไม่สนใจเอ่ยต่อ“ดีแล้วที่ลื้อไปอยู่กรุงเทพฯ กับเสี่ย...คราวเนี้ยเชื่ออั๊วรึยังอะ"

"ป๊า...กินเป็ดเถอะ....เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย...แล้วคังล่ะ ป๊า...” ถิงถิงหันไปทางเกลียว “ม๊า...คังไปเรียนยังไม่กลับเหรอ"

อาเปียวโวยวาย “โอย...รงเรียนอะไรกัน...มันเลิกเรียนไปตั้งนานแล้ว...มันบอกว่ามันไปทำงาน แต่อั๊วรู้ว่ามันต้องขายยาแล้วก็ติดยา..."

ถิงถิงตกใจ “อะไรนะ...จริงเหรอ ม๊า...คังติดยาเหรอ"

เกลียวส่ายหน้า แก้ตัวให้ลูกชาย "คังเลิกเรียนเพราะสงสารม๊ากับถิง...ก็เลยออกมาหางานทำ"

ถิงถิงนิ่งไป เสียใจที่น้องชายไม่ได้เรียนหนังสือ ซักครู่ ถิงถิงก็ร้องไห้ "เป็นความผิดของชั้นเอง...ชั้นไม่ได้ส่งเงินมาเลย...ม๊า...ป๊า...แล้วตอนนี้คังอยู่ไหน...ชั้นอยากให้คังกลับมาเรียน"

“ถ้าคังกลับมา ม๊าจะบอกให้นะ"

ถิงถิงมองเกลียวที่สีหน้าค่อนข้างทุกข์ใจ แล้วหันไปมองอาเปียวที่กินเป็ดอย่างมีความสุข รู้สึกสับสนไม่สบายใจ

 

ที่ศาลเจ้า เอกภพกับปราณีนั่งอยู่ด้วยกัน มีอาเฉิน พ่อ แม่ของปราณี เนื้อทองและแขกผู้ใหญ่ 2-3 คน นั่งอยู่ด้วยกัน ซักครู่ นับทองเดินมาหาเนื้อทองแล้วสะกิดให้ลุกขึ้น เนื้อทองมองหน้านับทองก็รู้ว่าจะต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เนื้อทองขยับลุกขึ้น เดินตามนับทองไป

“มีอะไรเหรอ..."เนื้อทองเอ่ยถาม

“นังเจ๊เม้ามันบอกว่าถิงถิงมา"

"แล้วเธอเห็นรึเปล่า"

“ไม่เห็นหรอก...มันคงไม่กล้าเข้ามา"

“เอกล่ะ...รู้มั้ย"

"ก็ได้ยินที่เจ๊เม้าพูดอะนะ..."

เนื้อทองหันไปมองทางเอกที่นั่งอยู่กับปราณี ก่อนจะหันมา"เรื่องเอกกับถิงถิงมันจบไปแล้วล่ะ...มาไกลจนถึงแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว...คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ"

นับทองพยักหน้า “ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ..."

เนื้อทองเชื่อมั่นว่าถิงถิงจะไม่มายุ่งแน่นอน ก่อนจะเดินกลับไป นับทองถอนหายใจเบาๆ โล่งอกว่าทุกอย่างคงผ่านไปด้วยดี


12 หน้า