บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร เรื่อง เสือ ตอนที่ 10 หน้า 3
วันวิสาลุยน้ำตามมา ขาไม่แข็งแรง แถมเหยียบเปลือกหอยใต้น้ำ ซวนแทบทรุด ภาษิตท่าทางจะขยับเข้าไปช่วย
“ไม่ต้องช่วย...ภาษิต” ภาษิตชะงัก
“ยัยเจ๊นี่เขาเก่ง. เขาไม่ต้องการให้ใครช่วยเขาหรอก”
“ครับ...คุณภรพ”
วันวิสาอ้อยสร้อย ภรพปราดเข้ามาฉุดลากวันวิสา ลุยน้ำชายหาด ภาษิตได้แต่มองด้วยความงงงัน
ภรพฉุดลากวันวิสา ขึ้นมาบนชายหาด “เอ้า...ดูซะให้เต็มตา นี่ไง..ที่ที่พวกเธออยากจะแย่งชิงไปจากพวกฉันด้วยวิธีสกปรก”
“นายอย่ามากล่าวหาปรักปรำกันนะ”
“ตั้งแต่นาทีนี้ไป เธอจะได้รู้ซึ้ง ว่าทำไมพวกเธอถึงต้องได้รับการตอบโต้อย่างสาสม”
ภรพฉุดลากวันวิสาขึ้นเกาะไป บรรดาปูลมบนพื้น ยังรีบมุดหลบลงรูด้วยความตกใจ
ภรพฉุดลากวันวิสามาถึงกระท่อม แล้วเหวี่ยงโครม “เข้าไป”
“นายทำอย่างนี้ทำไม”
“แล้วห้ามออกไปไหน จนกว่าฉันจะสั่ง”
“เรื่องอะไรฉันต้องฟังคำสั่งนายด้วย”
“เพราะตอนนี้เธอเป็นเชลยของฉันไง”
“นายคิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือต่อรองป๊าฉันงั้นสิ”
“หัวไวเหมือนกันนี่หว่า”
“นายมันเลวกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก”
“เลวกว่านี้ก็ทำได้ ถ้าขืนไม่เชื่อฟังคำสั่งฉัน...เข้าไป...บอกให้เข้าไป” ภรพดันตัววันวิสา ผลักให้เข้าไปในกระท่อม แล้วขัดดาลขังวันวิสาไว้ข้างใน
วันวิสาโวยลั่น “คนเลว..ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ นายภรพ”
ภรพสะใจแล้วเดินออกมา
ภรพเดินมาถึงออฟฟิศ
“ผมไม่คิดว่าคุณภรพจะมากะทันหันยังงี้”
“ฉันตั้งใจจะมาตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ทางโน้นวุ่นวายมาก”
“ผมก็กำลังไล่สืบให้อยู่ว่าเราผิดพลาดที่ตรงไหน”
“ฉันแน่ใจว่า พวกมันตั้งใจทำลายความน่าเชื่อถือของรุ่งเรืองไพศาลและฉันก็ยังมั่นใจว่า ไม่ใช่ฝีมือของพวกเรากันเอง”