บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 26 หน้า 8

วรรณแตะหลังหลาน เหลือบไปทางรัศมี บอกเสียงเย็น “นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่ฉันจะยอมทำอะไรแบบนี้อีก!” พูดแล้ววรรณก็เดินผละไปเลย 

หนูนามองตาที่เดินออกไป หันไปมองแม่ เห็นรัศมีเดินข่มอารมณ์ก่อนจะเดินออกไป หนูนามองอย่างผิดหวัง..

วรรณเดินออกมา ด้านนอกคือสีหนาท ราม และขนิษฐาที่รอฟังเหตุการณ์ 

หนูนาเดินตามรัศมีออกมา แล้วทนไม่ไหวกับอาการนิ่งเฉยของรัศมี เข้าไปหาและบอก “แม่.. แม่พูดอะไรกับคุณตาบ้างสิคะ คุณตาทำไปเพื่อปกป้องแม่ ปกป้องชื่อเสียงของแม่นะคะ”

“เค้า..ไม่อยากจะขายขี้หน้าคนต่างหาก!”

หนูนาอึ้งไปกับคำตอบของรัศมี มองแม่ รู้สึกว่าทนไม่ไหวอีกแล้ว หนูนาขึ้นเสียงดัง “แม่ก็เห็นว่าคุณตาทำเพื่อแม่ ทำไมทีตอนคุณตาว่า.. แม่จำ.. แต่ตอนคุณตาทำอะไรให้ แม่กลับเฉยแบบนี้!” 

รัศมีตวาด “ยัยนา!! แกจะเข้าข้างตาแกก็ช่าง! แต่ไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่ฉัน!”

“แม่ก็เอาแต่พูด! ว่านาเข้าข้างคุณตา ว่าคุณตารักแต่นา แล้วแม่เคยคิดบ้างหรือเปล่า ที่คุณตารักนา มันเป็นเพราะอะไร” หนูนานิ่งไปอึดใจ พูดค่อยลงอย่างสะเทือนใจ “นา..เป็นลูกของพ่อ คนที่คุณตาไม่ยอมรับ แต่ทำไม คุณตาถึงได้รักนา แม่เคยคิดบ้างมั๊ย” รัศมีอึ้งงัน “ก็เพราะว่าคุณตา เค้ารักแม่มาก...รักมากซะจนเค้ายอมรับในตัวของนาได้ ไม่ว่าพ่อของนาจะเป็นใคร!” วรรณสะอึกในอกที่ได้ยินหนูนาพูดแทนคำที่อยู่ช้างในใจของตัวเอง “แค่นี้มันยังไม่ชัดอีกเหรอคะ แม่น่ะเฝ้าแต่มองหาความรักจากคนอื่น ทั้งๆที่คนที่รักแม่จริงๆเค้ายืนอยู่ตรงนี้! นี่คือผู้ชายที่เค้ารักแม่มากที่สุด..ในโลก.. ไม่เห็นอีกเหรอคะแม่!!” หนูนาปาดน้ำตา 

รัศมีเองน้ำตาหยาดออกมาไม่รู้ตัว มองไปที่ด้านหลังของวรรณก็สั่นสะท้านน้อยๆ ความรู้สึกอัดอั้นตั้งแต่เมื่อครู่ผลักดันให้รัศมีก้าวเข้าไปหา..“คุณพ่อ..จริงหรือคะ ที่คุณพ่อไม่..” มือค่อยยื่นไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะแตะแขนพ่อไว้เบาๆ.. “ไม่เกลียดหนู” รัศมีน้ำตาไหลพราก วรรณเบือนหน้า แทบไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ ไหล่สั่นสะท้าน น้ำตาไหลหยดอาบแก้ม “รัศ...ขอโทษ...” เธอหยุด และน้ำตาตกอยู่ตรงนั้น

วรรณรู้สึกได้ถึงอาการสะท้านของลูก ใจที่ทรหด ก็ไม่เท่ากับความรักที่มี ค่อยๆหันกลับมา เห็นรัศมีในสภาพคอตกศิโรราบ รัศมีเมื่อเห็นแววตาที่เอ่อด้วยความรักของวรรณ ก็ปล่อยโฮ “หนูคิดว่าคุณพ่อเกลียดหนู เพราะหนูทำให้คุณพ่อต้องอาย  ต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก! ไม่เคยทำให้คุณพ่อภูมิใจ หนูคิดว่า..” เธอส่ายหน้า สะกดอารมณ์ “คุณพ่อยกโทษให้หนูด้วย..ที่ไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาคุณพ่อ... ยังรักหนูอยู่ ฮือ..” แล้วรัศมีตัวสั่นทรุดลง ก้มกราบแทบเท้าของวรรณ

วรรณอึ้งไปอย่างนึกไม่ถึง รัศมีกราบพ่อสะอื้นตัวโยน ความรู้สึกทั้งหลายประเดประดังเข้ามามากมาย หนูนามองตากับแม่ ใจหวัง..ขอให้เข้าใจกันได้เถิด.. วรรณมองลูกที่สะอึกสะอื้น..ค่อยๆก้มลง แตะที่หลังของลูกเบาๆ รัศมีเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตา