บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 13 หน้า 3
“รูปที่อาร์ตส่งมา มีแค่นี้เหรอ”
“มีมากกว่านี้ค่ะ....แต่จอยเลือกมาให้คุณเมฆ”
เมฆามองจอย “อ่านข่าวที่ชั้นเขียนรึเปล่า....ก่อนจะเลือกรูปมาให้เนี่ย”
จอยยิ้มแห้งๆ “อ่านค่ะ”
“บอกว่าไม่อ่านจะดูเป็นคนฉลาด แต่ขี้เกียจ....แต่พอบอกว่าอ่านเนี่ยกลายเป็นคนขยันไปเลย....ขยันทำแต่เรื่องโง่ๆเนี่ย ไม่มีใครเค้าเลี้ยงไว้นะ”
จอยเจื่อนๆ ถามแบบกลัวๆกล้าๆ “หมายความว่าไงคะ.....”
“ให้โอกาสอีกครั้ง....อ่านหรือไม่ได้อ่าน”
จอยเสียงอ่อย “ไม่ได้อ่านค่ะ”
เมฆายิ้มให้อย่างเอือมเล็กๆ
มุมทำงาน จอยทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น ทรุดตัวลงนั่งเม้ากับพิมมี่ทันที
“คุณเมฆไม่เอะอะ โวยวาย เหมือนทุกทีเลยนะ....พิมมี่...คราวเนี่ย....พูดดีๆ.....สอนเบาๆ.....ถึงจะด่าแสบเลียนแบบผู้ดีก็เหอะ....”
“สรุปว่าคุณเมฆเปลี่ยนไป....”
“ใช่......”
พงศ์พันธ์เดินเข้ามา “ใครเปลี่ยนไป....เดี๋ยวนี้หัดนินทาเจ้านายระยะเผาขนน่ะ.....”
“เผาขนที่ไหนอะ....คุณเมฆอยู่ในห้องทำงานนู่น”
พงศ์พันธ์หัวเราะ “เหอะๆ........ใครบอกล่ะ....ชั้นเพิ่งเดินสวนกับคุณเมฆหน้าห้องเมื่อกี้นี้เอง....แต่แปลกอะ”
“แปลกยังไง”
“สนใจยิ่งกว่าเรื่องตัวเองอีกนะ พิมมี่”
“เรื่องของคนอื่นก็เหมือนเรื่องของเรา....โดยเฉพาะเรื่องของเจ้านาย...ต่อเลยต่อ...แปลกยังไง”
“ก็ดูอารมณ์ดี มีความสุข ผิดปกติ”
“ชั้นว่า....ชั้นรู้”
พงศ์และพิมมี่หันมามองจอยอย่างสนใจทันที
“รออ๊อฟมาก่อนดีกว่า จะได้เล่าทีเดียว...ไม่ต้องเล่าซ้ำ” จอยขยับจะเดินออก พงศ์พันธ์กับพิมมี่คว้าแขนจอยไว้คนละข้าง “เดี๋ยวเล่าต่อให้มันฟังเอง.....อย่าลีลามาก....เล่ามา”