บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 12 หน้า 3
ทองทาจับมือหนูมาลีที่ชี้มา ซาบซึ้ง “พี่เคยคิดว่าพี่โดดเดี่ยว ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีครอบครัว แต่พอเราเจอกัน…พี่ก็ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว“
“เราจะมีกันและกันตลอดไป” หนูมาลีจับมือมือทองทากระชับไว้แน่นเป็นคำสัญญา ทองทายิ้ม แล้วก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อหนูมาลีพูดต่อว่า “รวมทั้งมีพี่ซีโร่ด้วย !”
“หา!”
“ขาดดาวอีกสองร้อยสามสิบสองดวง เดี๋ยวมาช่วยกันพับต่อนะ”
ทองทาคอตก รู้สึกเซ็ง
“นะนะ มาพับกันต่อนะๆ ช่วยหนูนะนะ...” หนูมาลีมาเกาะแขน มาอ้อนเอาหัวมาดุนๆ ไหล่ทองทา
ขณะเดียวกันเบลกำลังแอบดูทั้งคู่อยู่อีกมุมหนึ่ง ที่เบลมาแอบดูในวันนี้ เพราะคำพูดของการะเกดเมื่อวันประกาศผลนั่นเอง
ตอนนั้น นีน่าถามการะเกดว่า “รอบที่แล้วร้องเพลงดีจะตาย เธอขายเสียงของเธอไม่ใช่หรือ กลัวทำไม จริงสิ ว่าจะถาม พวกเธอหัดร้องเพลงมาจากไหน ไม่น่ามีเงินไปเรียนนะ ใครสอนล่ะ”
“ครูของเราจบบัลเลต์เก่งทั้งร้องทั้งเต้น ถึงตอนนี้จะเอาแต่ปลูกต้นไม้แต่ก็สอนเก่งมาก ไม่คิดเงินด้วย”
เบลเห็นหนูมาลีอ้อนทองทาแล้วก็กำมือแค้น หวงพี่ชาย
“นี่ไม่ต้องมาอ้อน ทำไปก่อนเลย พี่ลืมมือถือไว้ในสวน เดี๋ยวคนมารับต้นไม้โทรมา” ทองทาลุกออกไปจากห้อง
ทองทาเดินออกจากบ้านกำลังจะไปที่สวน ก็เห็นเบลเดินมาหา ทองทาตกใจ “เบล รู้ได้ยังไงพี่อยู่ที่นี่”
“คุณพ่อบอก”
“มีอะไรหรือเปล่า” ทองทาถามอีกฝ่าย ตาก็มองเข้าไปในบ้าน กังวลเรื่องหนูมาลี
“ตอนแรกก็ไม่นึกว่าจะเป็นไปได้ แต่พอมานึกดู ไอ้ครูบัลเล่ต์ที่ปลูกต้นไม้ด้วยเนี่ยจะมีกี่คน ทำไมคะ เกลียดน้องมากหรือ รู้ไหมว่าเขาเป็นคู่แข่งกับน้อง” หญิงสาวตัดพ้อขึ้น
ทองทาตัวชา เบลรู้ความจริงแล้ว “พี่สอนเขาร้องเพลง เพราะพี่รู้จักเขามาก่อนน่ะ ไม่เกี่ยวกับน้อง ไม่เกี่ยวกับใคร”
เบลเข้าไปกอดทองทา ทองทาอึ้งไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน “เราไม่ได้โตมาด้วยกันก็จริง แม่ของพี่พาพี่ไปเมืองนอก จากนั้นก็ป่วย ส่วนแม่ของเบลกินยาตาย เราสองคนเป็นเหยื่อของพ่อเจ้าชู้ ชีวิตของแม่เรา ชีวิตของเราสองคนเหมือนกัน เราถึงรักกันใช่ไหมคะ”