บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 22 หน้า 4
“คุณนิดบอกว่าก่อนที่จะเกิดเรื่อง มีคนงานมาบอกคุณ ว่าที่ไซต์งานเกิดอุบัติเหตุ แล้วคุณเหมราชอยู่ที่นั่นด้วย ใช่ไหมฮะ”
“ใช่ค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าคะ ?” กวินทร์ยิ้มยังไม่ตอบ โบนิตามองแปลกใจ
ห้องนอนชมพูนิษฐ์ ชมพูนิษฐ์ประคองเหมราชมานั่ง แล้วกำลังจะเดินไป แต่ถูกเหมราชดึงมากอดไว้ก่อน
“ว้าย...คุณเหมราช”
“อย่าเพิ่งไปสิ ฉันยังปวดแผลไม่หายเลยนะ”
“อย่ามาดราม่าค่ะ พี่หมอบอกคุณไม่เป็นอะไรมาก”
“หมอจะไปรู้ดีเท่าคนไข้ได้ไง โอ๊ยเจ็บจะตายอยู่แล้ว”
“ผู้ชายก็มารยาได้เหรอคะ”
“ผู้ชายก็คนนี่” เหมราชกอดอ้อน ชมพูนิษฐ์จำใจยอมให้เค้ากอด แต่แอบชอบใจ
“คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ อย่ามาเสี่ยงชีวิตเพื่อฉันอีก”
“ถ้าเธอเป็นอะไรไป ฉันคงหัวใจสลาย”
ชมพูนิษฐ์อึ้งๆกับคำพูดของเหมราช แอบซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้ แล้วคุณไปหาฉันที่นั่นทำไมคะ”
“ฉันมีเรื่องอยากถามเธอ”
“คะ ?”
“เมื่อคืนที่เธอบอกว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว ฉันอยากรู้ว่าเค้าเป็นใคร”
“เอ่อ...อยากรู้ไปทำไมคะ” ชมพูนิษฐ์ถอยห่างออกมา เหมราชถอนใจแล้วตัดสินใจเปิดใจพูดจริงจัง
“ฉันเคยคิดจะเอาชนะใจเธอ หวังว่าจะทำให้เธอรักฉัน”
“คุณ ... ???”
“แต่ในเมื่อเธอมีคนที่รักอยู่แล้ว ฉันคงหมดหวัง” เหมราชยิ้มเศร้า “หลังจากกิจการสุขสยามลงตัวแล้ว ถ้าเธอต้องการ ฉันยินดีที่จะหย่ากับเธอ!” ชมพูนิษฐ์อึ้ง
“เธอจะได้ใช้ชีวิตกับคนที่เธอรัก ฉันขอแค่ได้รู้ว่าเค้าเป็นใคร...เค้ารักเธอจริงรึเปล่า” เหมราชจับมือชมพูนิษฐ์
“เท่านั้นได้ไหมชมพูนิษฐ์” สายตาเหมราชเป็นห่วงมาก ชมพูนิษฐ์อึ้งไม่คิดว่าเหมราชจะรู้สึกกับเธอเช่นกัน
ชมพูนิษฐ์คิดตัดสินใจแล้วบอก “ได้ค่ะ...ฉันจะพาคุณไปรู้จัก....คนที่ฉันรัก” เหมราชอึ้ง วูบเสียใจ
ชมพูนิษฐ์มองอย่างตัดสินใจแน่วแน่แล้ว
ชมพูนิษฐ์พาเหมราชเดินมาที่รูปวาดรูปหนึ่ง ที่ตั้งมุมห้องที่ตัวเองวาดมีผ้าคลุมไว้ “นี่ค่ะ...”