บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 2
บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 2
บทประพันธ์ ชมจันท์ / บทโทรทัศน์ กังสดาล
บรรยากาศกรุงเทพฯตอนเช้าแสนวุ่นวาย ผู้คนไปทำงาน ระหว่างรอรถเมล์ก็กดมือถือเล่น
“สวนสนุกไม่ได้มาตรฐาน !!” กดแชร์ต่อ “ห่วยจุง เจ๊งแน่” เห็นตัวการ์ตูนนกกระจอกบินไปมาวุ่นวายไปหมดเสียงดังจิ๊บจ๊าบน่ารำคาญ ข่าวสวนสนุกกำลังแพร่ไปอย่างรวดเร็ว จากเทคโนโลยีทันสมัย
หน้าจอแท็ปเล็ตของเหมราช เห็นในโลกโซเชียลทั้งเฟสบุ๊ค ไอจี ทวิตเตอร์ เว็บดังต่างๆเล่นข่าวของสวนสนุกสุขสยาม เหมราชนั่งอ่านไอแพดหน้านิ่ง กวินทร์เข้ามา
“น่าสงสารคุณชมพูนิษฐ์นะฮะต้องมาเจอเรื่องหนักๆ แบบนี้” กวินทร์เหล่ตามองเหมราชเชิงตำหนิ
“ช่วยไม่ได้...ถ้ายอมขายสุขสยามให้ก็คงไม่มีเจอแบบนี้”
กวินทร์ถอนใจ แอบบ่น “ซาตานจริงๆ”
“ได้ยิน !” กวินทร์ยิ้มแหะๆ
“เรื่องสวนสนุก ถ้ายัยเด็กดื้อนั่นไม่ยอมง่ายๆ คงต้องเข้าทางคนอื่น”
“ใครล่ะครับ ?”
“คนที่เป็นจุดอ่อนที่สุดของสุขสยาม!!!” กวินทร์เลิกคิ้ว?? เหมราชยิ้ม
ภายในบ้านชมพูนิษฐ์ที่หัวหิน เวลาเช้า ใครคนหนึ่งกำลังเทน้ำมันใส่กระทะ ใส่หอมหัวใหญ่ และหมูสับ แล้วผัดเครื่องไส้หมู ใครบางคนกำลังปั้นก้อนหมูที่ผัดเมื่อครู่เป็นรูปสี่เหลี่ยม ไข่ถูกโรยเป็นรูปตารางในกระทะที่ขาวสะอาด กำลังห่อใส่หมูกับตาข่ายไข่ ชิดชนกที่เป็นคนทำ “ล่าเตียง” อาหารว่างไทยโบราณที่หาทานยากมาก ยิ้มภูมิใจ มีความสุขที่ได้ทำอาหาร
ที่หน้าจอคอม ในโลกอินเตอร์เน็ตกำลังวิพากษ์วิจารณ์สวนสนุกสุขสยามอย่างเมามัน ชมพูนิษฐ์อ่านคอมหน้าเครียด หัวฟู ตาคล้ำเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน กลุ้มใจหาทางแก้ปัญหาอยู่ นึกถึงที่เหมราชดูถูกไว้
“นี่ชีวิตจริง มันไม่เหมือนตอนเด็กๆเธอเล่นขายของหรอกนะ เรียนศิลปะ ชอบศิลปะก็ไปทำงานที่เธอถนัดสิ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ”
“แต่สุขสยามคือครอบครัว ถ้าไม่มีครอบครัวก็ไม่มีชั้น ชั้นจะไม่มีวันทิ้งฝันของพ่อ ชั้นรักที่นี่ ชั้นจะไม่ยอมแพ้”
ชิดชนกก็เดินเข้ามาพร้อมอาหาร ชมพูนิษฐ์รีบปิดพับคอมกลัวพี่สาวเห็นข่าว