บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 3
สุดาดวงเป็นห่วงลูกชาย “สรรค์”
รังสรรค์ไอ หน้าแดง
เสียงอสูรโขนร่ายอาคม ฟังไม่ได้ศัพท์ วรินทร์สูดลมหายใจเข้า ทำใจเมตตา ยอมรับเป็นทายาทเพื่อใช้กรรมแทนทุกคน ก้าวเดินไปยืนข้างหน้าตุ๊กตากุมารสังคโลก
สนทรรศน์วิ่งมากับนัยน์เนตร “รออยู่ตรงนี้ พี่โรจน์กำลังพาแม่ชีแสงบุญมา” สนทรรศน์วิ่งเข้าอาคารไป ทิ้งนัยน์เนตรไว้
นัยน์เนตรจับพระที่คอไว้แน่น แหงนหน้ามองฟ้าที่เมฆเป็นสีแดง ฟ้าแลบทั้งๆที่ไม่มีฝน นกกาบินกันว่อน
จู่ๆ วรินทร์ก็เดินเซเข้ามาล้ม “ช่วยด้วย อสูร มันกำลังมา”
“อุ้ย”
วรินทร์สลบไป นัยน์เนตรถอดพระ ชูด้วยความกลัวว่าอสูรจะมา วรินทร์ที่สลบอยู่ลืมตายิ้มแล้วกลายร่างเป็นนิลุบล พุ่งเข้าบีบคอนัยน์เนตรจากด้านหลัง จนพระหลุดจากมือ นิลุบลพยายามฝืนต้านพลังจากสร้อยพระ
วรินทร์หลับตายอมรับชะตากรรม ตุ๊กตากลายร่างเป็นอสูรโขน ยืนตรงหน้าวรินทร์ มือทั้งสองของอสูรโขน วางลงบนไหล่วรินทร์ วรินทร์หลับตาอยู่ สะดุ้ง แล้วพยายามตั้งสติ
“เอ็งจะยอมเป็นทายาทของข้าหรือไม่”
“ขอให้การอุทิศชีวิตของข้าพเจ้าในครั้งนี้ ช่วยตัดบ่วงกรรม ให้ทุกคนด้วยเถิด” วรินทร์สงบนิ่งขึ้น “ฉันพร้อมแล้ว “
อสูรโขน กลายเป็นควันรูปตะขาบพุ่งหายเข้าไปในปากของวรินทร์ที่อ้าออกรับทันที วรินทร์ลืมตาขึ้น ตาวาวแดงขึ้นวูบหนึ่ง วรินทร์ลุกขึ้น หัวเราะออกมาอย่างสะใจ
นัยน์เนตรกำลังแย่ พิษจากเล็บแล่นเข้าจนหน้าเริ่มดำ รัชโรจน์ถือมีดหมอเข้ามาพอดี ฟันเข้าด้านหลังนิลุบล
“อ๊ากกก......” นิลุบลร่างแยก สลายไป
“เนตร”
“พี่โรจน์”
นัยน์เนตรกระอักเลือด แม่ชีแสงบุญเข้ามา
รัชโรจน์หันไปขอความช่วยเหลือ “คุณยายเล็กช่วยเนตรด้วยครับ”
“ไม่ต้อง ขึ้นไปช่วยอุ้ยก่อนค่ะ” นัยน์เนตรสลบ
“โรจน์รีบไป ยายจะช่วยเนตรเอง”
รัชโรจน์วิ่งไป แม่ชีแสงบุญพนมมือว่าคาถา เป่าไปที่นัยน์เนตร นัยน์เนตรหายจากหน้าที่ดำคล้ำ แม่ชีแสงบุญมองไปข้างบน เห็นอาเพศ รีบนั่งสมาธิ