บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ทายาทอสูร ตอนที่ 24 หน้า 5
รังสรรค์ตกใจ “พ่อ”
“หนีไป ปกป้องแม่แทนพ่อด้วย”
สุดาดวงไม่ยอม “ไม่ ฉันจะตายพร้อมคุณ”
“บอกให้ไป ไปสิ”
รังสรรค์ต้องฉุดแม่วิ่งไป วรินทร์เงื้อมือ มือแม่ชีแสงบุญเข้ามาจับไว้ ร่างแม่ชีแสงบุญเรืองแสงเพราะถอดจิตมา โอฬารสลบไป
“เอ็ง นังวัชรีวัลย์ ดีมาให้ครบ ข้าจะได้จัดการให้สิ้นซากทีเดียว”
“ช่างโขน พอเสียทีเถิด ยิ่งต่อเวรต่อกรรม เธอก็ยิ่งเจ็บปวดทรมาน”
“หึ แต่ความสุขของข้า คือได้การทำลายล้างพวกเอ็งให้สิ้นซาก”
แม่ชีแสงบุญเพ่งไปที่หน้าวรินทร์ เพื่อติดต่อดวงจิต “อุ้ย อุ้ย ได้ยินเสียงของยายไหม“
ที่ขังดวงจิต วรินทร์นอนสลบอยู่ในความมืด แสงแห่งบุญทอดเป็นลำลงมา ฉาบทาร่างของวรินทร์ไว้
“อุ้ย หลานต้องสู้ อย่ายอมแพ้ จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกุศลเท่านั้น ถึงจะพ้นจากการครอบงำของอสูรได้ อุ้ย ตื่นเถอะนะลูก...”
เปลือกตาของวรินทร์ขยับนิดๆ เหมือนใกล้จะตื่น
สนทรรศน์พยายามผลักลังที่ทับตัวออกไป จะเอื้อมไปหยิบพระขรรค์ แต่ถูกเซียนเต้าเหยียบอกไว้ หัวเราะสะใจ และกำลังจะเงื้อมือตะปบหัว
รัชโรจน์วิ่งขึ้นมา “ไอ้เซียน” รัชโรจน์ขว้างมีดหมอใส่
เซียนเต้าแว่บหาย มีดหมอปักกำแพง สนทรรศน์เอื้อมถึงพระขรรค์ รัชโรจน์ช่วยประคองขึ้น สนทรรศน์เห็นเงาเซียนเต้าอยู่บนพระขรรค์เลยหันไปจ้วงแทงอย่างรวดเร็ว เซียนเต้าปรากฏ ร้องโหยหวน ก่อนร่างจะไหม้สลายไป
“ขอบคุณมากครับ อาจารย์”
รังสรรค์กับสุดาดวง เข้ามา “พี่โรจน์”
สุดาดวงกอดรัชโรจน์ “ผมดีใจนะครับที่สรรค์กับแม่ปลอดภัย”
“แต่ว่าคุณพ่อ...ฮือๆ”
“คุณพ่อ อยู่ที่ไหนครับ....”
แม่ชีแสงบุญลืมตาขึ้นมา วรินทร์โมโห “หนอย เอ็ง!“ วรินทร์กางเล็บยาว ตวัดมือ เห็นรอยกงเล็บทั้งห้า กรีดจนอากาศเป็นช่อง
ดวงจิตแม่ชีแสงบุญหนีไม่ทัน ถูกกงเล็บทั้งห้า เป็นรอยยาวที่ไหล่ “โอ๊ย....” ดวงจิตของแม่ชีแสงบุญบาดเจ็บ
แม่ชีแสงบุญจับที่รอยแผล “อุ้ย...ตั้งสติไว้ อย่าให้มันครอบงำเรา... “