บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 3 หน้า 7
“เจนนี่มาเต้นที่นี่ใช่ไหม?”
“ใช่... แต่เรา ให้เพื่อนพิชาญเข้าไปไม่ได้ มันยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน”
“ไม่ถึงเวลาเลิกก็ต้องเลิก เพราะฉันไม่ชอบให้เมียของฉันมาเต้นยั่วผู้ชายแบบนี้ ถ้าแกรับได้ ก็ให้เมียแกเต้นคนเดียวไป ไม่ต้องชวนเมียฉันมา”
“เพื่อนไม่เข้าใจอ่ะ เราเป็นหัวหน้าการ์ด..มีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของร้าน...”
พิชาญไม่สนใจ เดินผ่านตุ๊และลูกน้องเข้าไปในร้านเลย ลูกน้อง 2 คนของตุ๊ขำ ตุ๊เซ็งรีบตามพิชาญไป
อ๋อมแอ๋มเจนนี่นั่งอยู่ที่โต๊ะกับสัญญาในร่างอนวัช
“เราสามคน เป็นผัวเมียกันตั้งแต่ชาติที่แล้วเหรอคะ?” เจนนี่นึกได้หันกระซิบอ๋อมแอ๋ม “เหมือนที่หมอดูทักเราเลยแก”
“นังบื้อเอ๊ย หมอดูนั่นแหกตา อย่าไปเชื่อ!” อ๋อมแอ๋มหันไปหาอนวัช “พี่วัชขา...อ๋อมแอ๋มเริ่มจำได้ลางๆ ว่าเรารักกันมาก”
เจนนี่หันมากระซิบกับอ๋อมแอ๋มด้วยความงง “ไหนแกบอกไม่เชื่อ”
อ๋อมแอ๋มกระซิบตอบ “หลอกเอาค่าดริ๊งค์มันไปงั้นแหละ”
เจนนี่เซ็งอ๋อมแอ๋ม แล้วก็คิดได้ว่าแผนใช้ได้
สัญญาได้ยินที่อ๋อมแอ๋มบอกว่าจำได้ก็พูดด้วยความดีใจ “อ๋อมแอ๋มจำได้จริงเหรอจ๊ะ ชื่นใจของพี่...”
“อุ้ยๆๆ พี่วัชขา...เจนนี่คลับคล้ายคลับคลา ว่าเจนนี่รักพี่ม๊ากมากกก” เจนนี่แกล้งไอ “แค่กๆ คอแห้ง....”
สัญญากวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟ เด็กเสิร์ฟรู้งานแจ้งราคาทันที “พันสองครับ..”
สัญญาชะงักไปนิด หยิบเงินให้พันสอง อ๋อมแอ๋มเหล่เจ็บใจ นึกได้แกล้งปล่อยโฮ สัญญาตกใจ
“อ๋อมแอ๋มนึกได้ว่า ตอนที่เราพรากจากกันมันเจ็บแค่ไหนนะค่ะ...” อ๋อมแอ๋มแกล้งไอเยอะ “คอแห้งมาก ต้องหลายดริ๊งค์...”อ๋อมแอ๋มแอบยักคิ้วให้เจนนี่ทำนองว่าเหนือกว่า
สัญญาเปิดกระเป๋าตังค์อนวัชออกมาดูเห็นเงินสองร้อยกว่าบาท อ๋อมแอ๋มเจนนี่แอบชะโงกดูด้วย สัญญาหน้าเสียสองสาวแอบเบ้ปาก สัญญาเก้อๆ กันหาอ๋อมแอ๋ม “กินกับพี่แล้วกันนะจ๊ะ”
เจนนี่หัวเราะเยาะอ๋อมแอ๋ม อ๋อมแอ๋มเจ็บใจ
“ตกลงเมื่อกี้น้องอ๋อมแอ๋มกับเจนนี่จำเรื่องราวของเราสามคนได้แล้วใช่ไหมจ๊ะ?”
“เราไหนคะ? พอดีอ๋อมแอ๋มขี้ลืมน่ะค่ะ” สัญญางง “แหม..พี่วัชขา ความจริงก็อยากนั่งมโนด้วยต่อนะคะ แต่ได้เวลาเต้นแล้วค่ะ...”
“เจนนี่ใบ้ให้นิดนุงนะค้า แบบว่า ค่าดริ้งค์มาปัญญาเกิดน่ะค่ะ”
อ๋อมแอ๋มดึงเจนนี่ลุกจากสัญญาไปเลย