บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 9 หน้า 9
วรานุชเปิดห้องเข้ามามองเห็นอนวัชนอนไม่ได้สติ ที่ไหล่มีผ้าพันแผล วรานุชเสียใจที่เรื่องราววุ่นวายและอนวัชต้องบาดเจ็บ วรานุชถอดพระที่คอคล้องให้อนวัชแล้วลงนั่งกุมมือ
อนวัชค่อยๆรู้สึกตัว ลืมตามาเห็นวรานุชนั่งมองก็ดีใจ “นุช??”
“อย่าเพิ่งลุกนะคะวัช”
“ทำไมผมมาอยู่ที่นี่?”
อนวัชจำได้แต่ว่าเอาพระคล้องให้วรานุชแล้วก็มาจำได้อีกทีคือตอนพิชาญเล็งปืนมาที่เขาและสัญญาช่วยเขาไว้ คิดได้ว่าคงเป็นฝีมือสัญญาที่สิงเขา
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยค่ะวัช เรื่องมันยาว ตอนนี้นุชอยากให้คุณนอนพักนะคะ”
“ผมกลัวว่าถ้าผมนอน แล้วจะ...”
“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นนะคะ นุชสัญญาว่าจะไม่ทิ้งวัชไปไหนอีก”
อนวัชได้ยินแล้วดีใจถึงจะไม่รู้ว่าวรานุชรู้อะไรแค่ไหน แต่ก็ทำให้อุ่นใจขึ้นมาได้ อนวัชยิ้มพยักหน้าให้ “ขอบคุณนะที่เชื่อใจผม ผมรักคุณ..”
“นุชก็รักคุณค่ะ....”
วรานุชกอดอนวัช แล้วทั้งสองคนกลับมาเข้าใจกัน
ทางด้านสัญญาเดินหารัชนีไปทั่ว “เมียจ๋า! ออกมาตีผัวเร็ว! ผัวสำนึกผิดแล้วจริงๆ” เงียบ ไม่มีเสียงตอบ “อย่าเงียบแบบนี้สิจ๊ะ ผัวใจไม่ดีเลย ตีผัวให้หายเจ็บแล้วดีกันเถอะน้า....”
รัชนีนั่งอยู่บนต้นไม้มองสัญญาด้วยความเสียใจไม่ยกโทษให้ง่ายๆ
อ๋อมแอ๋มเดินงุ่นง่านมองกุญแจที่ได้มา ขบคิดว่ากุญแจนี่ต้องไม่ใช่กุญแจธรรมดาแน่ๆ ถึงได้ไปซ่อนไว้หลังรูปแบบนั้นและไดอารี่ก็ไม่ธรรมดา ทำไมต้องเก็บไว้ใส่หีบล็อคกุญแจมิดชิด
แต่เจนนี่กลับนอนอ่านไดอารี่ของรัชนีอยู่บนเตียงนอน สบายใจ ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น เจนนี่อ่านไดอารี่ “วันนี้บุกไปหายัยชนิดาเยาวเรศที่ไนท์คลับ นังนักร้องสองคนนั่นก็ยืนยันเสียงแข็งว่าผู้ชายที่ไปติดพันพวกมันเป็นแค่คนหน้าเหมือนผัวชั้น...” เจนนี่หันไปพูดกับอ๋อมแอ๋ม “ชั้นว่านังสองคนนั่นสตอเบอรี่ชัวร์!”
“นังเจน! แทนที่จะมัวสอดรู้เรื่องชาวบ้าน มาช่วยกันคิดสิ ว่ากุญแจเนี่ยมันเป็นกุญแจอะไร แล้วทำไมไดอารี่คุณรัชนีถึงได้ซ่อนมิดชิดขนาดนั้น!”
“เค้าคงไม่อยากให้ใครอ่านละมั้ง”
“ถ้าไม่ติดว่าแกซื่อบื้อนะ ชั้นจะตบแกเดี๋ยวนี้แหละ! ถ้าเค้าไม่อยากให้อ่าน แล้วแกมัวอ่านอยู่ทำไม เดี๋ยวผีคุณรัชนีก็มาหักคอหรอก! มาช่วยกันคิดเร็ว!”
“ไม่หรอก ชั้นว่าคุณรัชนีอาจจะผูกพันธ์กับเรามาตั้งแต่ชาติปางก่อนก็ได้นะแก เรื่องที่ทะเลเค้าอาจจะไม่ได้มาหลอกเรา แต่อาจจะอยากบอกที่ซ่อนสมบัติเค้าก็ได้นะ”