บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 6 หน้า 5
“ไม่เหนื่อยหรอก นานๆ ได้มาเดินเล่นแบบนี้ที ก็สนุกดีเปลี่ยนบรรยากาศ” กฤตธรตอบพลางเข็นรถไป
โยสิตาตาเขียวใส่ปารมี “คุณสนุกของคุณคนเดียวน่ะสิ คนอื่นเขาอาจจะไม่สนุกด้วยก็ได้”
“ผมก็เห็นคุณปารมีเขาเอ็นจอยช้อปปิ้งดี นี่ครับ” กฤตธรตอบยิ้มๆ
ปารมีพยักพเยิด แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อหันมาเจอหน้าหงิกของโยสิตา
“ฉันต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ”
“โอเค..งั้นคุณสองคนซื้อของให้สนุกนะครับ” กฤตธรเลื่อนรถเข็นมาให้โยสิตา “เดี๋ยวเจอกันที่แคชเชียร์”
กฤตธรเดินแยกออกไปอีกทาง โยสิตาเซ็ง ไล่ตรงๆ ก็แล้วก็ยังไม่พ้นอยู่ดี
“แกนะแก มีคนคอยเข็นรถให้ดีๆ ไม่ชอบ” ปารมีบ่น
“แล้วมีความจำเป็นอะไรที่ฉันต้องชอบ” โยสิตาตอกกลับ
“แกมีอคติกับเขาเกินไป”
“แล้วอคติของฉันมันสมเหตุสมผลไหมล่ะ” โยสิตาเข็นรถเดินหนีออกมา
ลานจอดรถ กฤตธรช่วยหิ้วของพะรุงพะรัง เดินนำสองสาวมาพลางบอก “อีกนิดเดียวครับจะถึงรถแล้ว”
“คุณกฤตคะ” กฤตธรหยุดเดิน โยสิตาเอ่ยบอก “ฉันจะกลับกับผักบุ้งค่ะ ขอบคุณมากที่ช่วยเหลือ แต่แค่นี้พอแล้วค่ะ”
“แกจะกลับกับฉันยังไง วันนี้ฉันไม่ได้เอารถมา ฉันมารถไฟฟ้า” ปารมีแย้ง
“ฉันก็กลับรถไฟฟ้ากับแกไง” โยสิตาตอบเบาๆ
“แกจะบ้าเหรอ ของเยอะขนาดนี้ คุณกฤตอาสาไปส่ง น่ะดีแล้ว” ปารมีโวย
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ” กฤตธียินดี
“ไม่ได้เกรงใจค่ะ แต่อึดอัด ขอโทษที่พูดตรงๆ แต่คุณอย่าทำให้ฉันลำบากใจเลยค่ะ” โยสิตายื่นมือมารับถุงข้าวของจากกฤตธร ซึ่งจำใจต้องส่งให้ไป“แกจะแยกกับฉันตรงนี้เลยก็ได้นะผักบุ้ง” โยสิตาเดินผละออกไปทันที
“เดี๋ยวสิแก ไอ้โย” ปารมีตะโกนเรียก กฤตธรได้แต่มองตาม “ขอบคุณนะคะคุณกฤต ฉันกลับกับไอ้โยดีกว่า..รอด้วยแก...” ปารมีรีบตามไป
โยสิตาหันกลับมาละล้าละลัง รถคันหนึ่งเริ่มเคลื่อนเข้าหาโยสิตา ที่ยืนหันหลังให้อยู่ เพราะหันไปคอยปารมีที่ยังงุ่มง่าม กฤตธรเห็นรถคันนั้นเหมือนจะพุ่งเข้าชนโยสิตา รถพุ่งเข้าหาโยสิตา กฤตธรพุ่งตัวออกไปทันที
“ไอ้โย...” ปารมีเรียก
โยสิตาตกใจหันกลับไปมอง รถพุ่งเข้ามาอย่างแรง ในเสี้ยววินาทีนั่นเอง กฤตธรก็พุ่งเอาตัวเองเข้าชาร์ตร่างโยสิตา ผลักให้พ้นวิถีรถคันนั้น
“กรี๊ด..ด..” ปารมีช็อก
ที่พื้นถนน กฤตธรล้มลงกระแทกพื้นก่อน เพื่อเซฟร่างโยสิตาให้ทับร่างตน เสียงรถคันนั้นปะทะชนรถคันอื่นที่จอดอยู่อย่างแรง ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ปารมีรีบวิ่งเข้ามาดูทั้งสองคน ผู้คนแถวนั้นรีบกรูเข้ามาดู
“ไอ้โย แกเป็นยังไงบ้าง”