บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 15 หน้า 3
“เทวะบัญชาคือบัญชาสูงสุดที่ทุกคนต้องน้อมรับ...หากเจ้าเห็นแก่ข้า อย่าได้พยายามดิ้นรนด้วยเรื่องนี้เลย..อุษา” อุษาจำใจหุบปากนิ่ง
ห้องบุษกร หมอหลวงคิ้วขมวด เครียด...เหงื่อแตกบนหน้าผากจนต้องดึงผ้ามาซับ“วันนี้มือข้าร้อนเกินไป..ขอข้าพักสักประเดี๋ยว..เย็นลงแล้วจักได้ตรวจใหม่อีกครั้งให้แน่ใจ”
“มือเจ้า มิได้ร้อนเกินไปหรอก” หมอหลวงนิ่ง...ไม่เข้าใจ บุษกรขยับลุกขึ้นนั่ง จับมือหมอหลวงไว้แน่นแล้วยัดถุงเงินใส่ในมือหมอหลวง
“พระชายา” หมอหลวงงงจัด
“เจ้าก็รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในถุงนี่คืออะไร แลค่าของมันมากมายเพียงใด”
“พระชายาหมายความว่าอย่างไร ข้าไม่เข้าใจ”
“เจ้ารู้จักข้าดีเพียงใด”
“พระชายาคือบุตรสาวท่านมหาพราหมณ์กัมพู”
“แล้วเจ้าก็รู้ดี ใช่หรือไม่ว่าบิดาข้าผู้ติดต่อรับสารจากองค์เทวะมีอำนาจมากมายล้นฟ้าเพียงใด องค์สูริยะชี้เป็นให้มันผู้ใดได้ บิดาข้าก็ชี้ตายให้มันผู้นั้นได้เช่นเดียวกัน” บุษกรเอ่ยแกมขู่ไปในตัว หมอหลวงช็อกตะลึงพูดไม่ออก ยิ่งเจอสายตาบุษกรเหงื่อยิ่งแตกพลั่กๆ บุษกรสำทับ “เจ้ามือเย็นลง พอที่จะตรวจอาการป่วยของข้ารึยัง”
“พระชายาให้ความกระจ่าง..แก่ข้าด้วยเถิด”
มือบุษกรคว้ามือหมอหลวงมากุมชีพจรตัวเอง “เจ้ารู้แจ้งอยู่แก่ใจว่าข้าหมายความว่าอย่างไร”
ด้านนอกห้องบุษกร อริยะเดินวนไปมารอคอยด้วยใจจดจ่อ หมอหลวงเปิดประตูออกมาจากห้องบุษกร ซับเหงื่อบนหน้า อริยะรีบเข้ามาหาหมอหลวง “ท่านหมอหลวง เป็นอย่างไรบ้าง” หมอหลวงก้มหน้าก้มตาเหมือนไม่กล้าสบตา “ถึงมิใช่ข่าวดี ข้าก็พร้อมรับฟัง”
หมอหลวงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองหน้าอริยะ อยู่ในวินาทีของการเผชิญหน้าความเป็น-ความตาย
ท้องพระโรง วังสูริยะ สูริยะมีสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้รับข่าวจากอริยะ“เทวะเมตตาโดยแท้... นี่เป็นข่าวที่ดีที่น่าอิ่มเอมใจเป็นที่สุด”
“เหลือเพียงแต่รอวันสำคัญวันนั้นว่าจะเป็นลูกหญิงหรือลูกชาย...ท่านพ่อ” อริยะก็สีหน้าดีใจไม่แพ้กัน
หมอหลวงที่นั่งก้มหน้าอยู่เหลือบไปมองทางบุษกร สายตาบุษกรจ้องนิ่งมาทางหมอหลวงเหมือนบังคับให้พูด
“ผู้มีบุญบารมีเป็นชาย”
“เจ้าตรวจดู รู้ได้ขนาดนั้นเชียวรึ” สูริยะแปลกใจ
หมอหลวงชะงัก อึกอักเล็กน้อย “ข้า...ข้า..ข้าตรวจดูจากชีพจรพระชายาเห็นประจักษ์เป็นเช่นนั้น”
“ข้าเอง หลายคืนมานี้ก็ฝันประหลาด ฝันซ้ำๆ กัน เรื่องเดียวกัน” บุษกรเสริม