บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 15 หน้า 4
“เจ้าฝันว่าอย่างไร บุษกร” อริยะเอ่ยถาม
“ในฝันของข้า...ข้าเห็นช้างฝูงใหญ่เดินตรงเข้ามาหาข้า พญาช้างเผือกทรุดตัวลงตรงหน้าข้าแลยื่นงวงของมันมาหาข้า เหมือนจะมอบบางสิ่งให้แก่ข้า เมื่อข้ารับมาข้าจึงได้เห็นกับตาว่ามันคือเพชรเม็ดงามส่องประกาย สุกสว่าง...”
“ความฝันของเจ้า ต้องตามตำรา” กัมพูทำนาย
“ข้าจะได้หลานชายอย่างนั้นใช้รึไม่ ท่านมหาพราหมณ์” สูริยะรีบถาม
“ตามตำราระบุไว้เยี่ยงนั้น องค์สูริยะ”
สูริยะชื่นมื่นมาก อริยะตื่นเต้น ปุณณะร่วมยินดี “ชาวจันทรปุระคงเตรียมเฉลิมฉลองกับข่าวดีนี้เป็นแน่”
ในความชื่นมื่นของทุกคน หมอหลวงตะครั่นตะครอ เสียวสันหลังวาบๆ ในขณะที่บุษกรยิ้มเย็นปิติ
เรือนเกศอาภา อุษาถึงกับเซ็ง “ยังไม่ทันคลอด ยังไม่ทันเห็นกับตาก็เป็นตุเป็นตะว่าได้ลูกเป็นชาย นี่นางคงอยากจะนั่งตั่งพระอัครชายาจนทำได้ทุกสิ่งจริงๆ”
“อุษา...เลิกใช้คำพูดให้ภัยผู้อื่นเสียทีเถิด” เกศอาภาปราม
“ใครหน้าไหนก็ให้ร้ายนางมิได้หรอก หากนางเป็นคนดีจริง” อุษาประชด
“อุษา...ข้ามิเคยอยากได้ตำแหน่งนี้แต่แรก..ในเมื่อนางสร้างความดีความชอบ แลมีสิทธิ์นั่งในตำแหน่งนี้..ข้าควรจะลาออกไปโดยดี มิต้องให้นางผลักไส มิใช่รึ”
“แต่นางจงใจผลักไสเจ้า”
“ให้ข้าเป็นอะไรก็ได้...ไม่ต้องเป็นอะไรเลยยิ่งดี ข้าอยากกลับไปเป็นคนธรรมดาไม่ต้องมีตำแหน่งอะไรค้ำคออยู่อย่างนี้ อุษา” อุษาได้ยินที่เกศอาภาพูด ก็ถึงกับพูดไม่ออก “หากเจ้ารักแลหวงแหนแผ่นดินนี้ จงร่วมแสดงความยินดีกับนางเถิด..นางเป็นผู้มอบอนาคตให้กับจันทรปุระ..เทวะเป็นผู้เมตตามอบหมายสิ่งนี้ให้แก่นาง”
อุษาพูดไม่ออก เหมือนจนมุม ทั้งที่ขัดใจ
เรือนเกศอาภา อริยะกลับขึ้นเรือนมา “วันนี้มีแต่งานยุ่งเหยิงทั้งวัน”
“น้ำอุ่นเตรียมเอาไว้แล้ว ข้าจะตั้งสำรับไว้คอยท่าน” เกศอาภาเอ่ยบอก
“ข้ากินมาแล้ว เจ้าไม่ต้องวุ่นวายไปหรอก ตั้งแต่วันพรุ่งคงจะยิ่งยุ่งเหยิง เตรียมปรุงเรือนหลังใหม่ให้ทันเวลา”
อุษาได้ยินที่อริยะพูดก็ค้อนขวับ
“เรือนหลังนี้ใหญ่โตกว้างขวางกว่าเรือนโน้น ความจริงมิเห็นจำเป็นต้องปรุงเรือนใหม่ ข้ายินดีย้ายออกเรือนหลังนี้” เกศอาภาเอ่ยปนน้อยใจ
“เจ้าพูดอะไรออกมาเกศอาภา”
“พระชายาบุษกรจะได้ย้ายมาอยู่เรือนหลังนี้แทนข้า เพราะอีกไม่นานอย่างไรเสียนางก็ขึ้นเป็นพระอัครชายาแทนที่ข้าอยู่แล้ว จะเร็วหรือช้า ข้าก็ต้องไปอยู่ดี”
“นั่นมิใช่เรื่องจะมาพูดกันเวลานี้” อริยะตัดบท
“ท่านจะให้ข้าไปวันใด ท่านก็บอกข้าละกัน ข้าพร้อมเสมอ” เกศอาภาเดินออก อุษาค้อนอริยะแล้วตามออกไป