บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 11 หน้า 2
ตำหนักใหม่ของมิ่งหล้า...ในเขตวังหลวง ฟองจันทร์และบริวารช่วยกันลำเลียงหีบไม้เข้ามาในตำหนักใหม่ มิ่งหล้า ข่ายคำ ดูสภาพตำหนักใหม่ที่โอ่อ่าสวยงามกว่าหลังเดิมราวฟ้ากับเหวอย่างพอใจ
“ค่อยสมหน้าสมตาสมฐานะคนอย่างเราหน่อย...นี่เพราะความกล้าหาญของลูกทีเดียวมิ่งหล้า”
“เจ้าแม่...ที่นี่แสนจะธรรมดา ถ้าเทียบกับความโอ่อ่าของพระราชวัง”
“เท่านี้ก็นับว่าเราได้รับพระมหากรุณาธิคุณอย่างล้นเหลือแล้วนะลูก”
“จริงๆ แล้วลูกเชื่อว่าสิ่งที่เราควรได้รับต้องดีกว่านี้เจ้าแม่...คนบางคนพยายามขวางทางลูกไว้เท่านั้น”
ฟองจันทร์เข้ามา “เจ้านาง...เจ้ามิ่งหล้าเจ้า...คนสนิทพระราชินีปัทมสุดามาขอพบเจ้า”
“บอกมันให้คอยข้างนอกนั่น” ไม่ทันขาดคำ มิ่นซึ่งมีบริวารตามมาด้วยก็ก้าวเข้ามาถึงภายใน
“มีเพียงกษัตริย์และพระราชินีเท่านั้นที่ข้าจะฟังคำสั่ง” มิ่งหล้าจ้องหน้ามิ่นเขม็ง มิ่นแสยะยิ้ม
“พระราชินีปัทมสุดามีคำสั่งให้เจ้ามิ่งหล้าเข้าเฝ้า”
“เมื่อข้าแต่งตัวพร้อมข้าจะตามเข้าไป”
“เห็นจะไม่ได้ในเมื่อพระราชินีสั่งว่าเดี๋ยวนี้ความหมายก็คือเดี๋ยวนี้” ข่ายคำเลือดขึ้นหน้า
มิ่งหล้าสะกดอารมณ์อย่างหนัก เกิดมาไม่เคยมีใครที่ต่ำศักดิ์กว่ามาออกคำสั่งอย่างโอหังอย่างนี้
ห้องเสวย บริวารเตรียมลำเลียงเครื่องเสวยขึ้นตั้ง มะยอขิ่นตรวจสอบอาหารแต่ละจานด้วยตะเกียบเงินก่อนคอนเฟิร์มและสั่งให้บริวารจัดวางบนตั่ง ปัทมสุดานั่งรอที่ตั่งแล้ว มิ่นก้าวเข้ามาในห้อง
“มิพญา...เจ้านางมิ่งหล้ามาถึงแล้วเพคะ”
ปัทมสุดาไม่แสดงท่าทีสนใจแต่กลับสนใจไปที่อาหารแต่ละจานมากกว่า
มิ่งหล้า ฟองจันทร์ตามมิ่นเข้ามา “เห็ดป่าย่างซีอิ๊วของโปรดเหนือหัวอยู่ไหนข้าไม่เห็นมี”
“พ่อครัวไม่ได้ส่งมาจากห้องเครื่องเพคะ”
“ไปบอกมันให้เร่งมือทำขึ้นมาถวาย”
“เพคะ” มะยอขิ่นออกไป มิ่งหล้า ฟองจันทร์ นั่งก้มหน้าอยู่ท่ามกลางนางกำนัลปัทมสุดา
ปัทมสุดาตวัดสายตาจิกมอง “อ้อ...มาแล้วรึ เจ้านางมิ่งหล้าบ่าวไพร่บริวารของข้าทุกคน มันรู้ดีว่าเวลานี้เป็นเวลาอาหารเช้าของข้ากับองค์เหนือหัว เจ้าเป็นคนมาใหม่ก็ต้องรู้เช่นเดียวกันว่า ถ้าถึงเวลานี้ข้าต้องเห็นทุกคนจะมามัวขี้เกียจสันหลังยาวถือตัวว่ามีสิทธิ์เหนือสูงกว่าคนอื่นไม่ได้”