บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 10 (2/2) หน้า 2

"ทันที..นะแจ๊ค!!" อนาวิลเอ่ยย้ำ

"ครับพี่!!" แจ๊ครีบออกไป 

อนาวิลมีสีหน้าไม่สบายใจห่วงเม่ย

ในหมู่บ้าน วายุ ดุจดาว อันดา ภูผา และสมุนนั่งรอบกองไฟ ข้างๆ มีเต็นท์ที่พักตั้งอยู่ วายุกับดุจดาวท่าทางไม่สบายใจที่เพื่อนหายตัวไป

“ไอ้โชวกับเม่ยหายไปได้ยังไงวะ” วายุเอ่ยถามขึ้น

“หรือว่าสองคนนั่นจะเดินหลงเข้าไปในป่า” ดุจดาวสันนิษฐาน 

ทั้งหมดมองหน้ากันขวับด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง

“งั้นลองเข้าไปตามหาดู” วายุตัดสินใจ

“อย่าเลย !” อันดารีบห้าม

“ทำไมวะ” วายุแปลกใจ

ภูผาตัดบท “ไม่ต้องห่วงหรอก ฝีมือระดับท่านประมุข” 

อันดาเสริม “ใช่  โชวมันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว” 

“พรุ่งนี้เช้าถ้าพวกมันไม่กลับมาจริงๆ” ภูผามีสีหน้าเหี้ยม “พวกฉันจะออกไปตามหาเอง” 

วายุพยักหน้าแต่ยังสงสัยอยู่

ริมลำธารในป่า โชวนอนหลับไม่ได้สติอยู่ เม่ยกำลังปฐมพยาบาลโดยการห้ามเลือด เม่ยฉีกเสื้อตัวเองมาพันแขนให้โชว พร้อมทั้งร้องไห้น้ำตาซึม

โชวสะดุ้งตื่นเรียกชื่อเม่ย “เม่ย!”

“คุณชาย...” เม่ยเห็นโชวรู้สึกตัวก็ดีใจ

โชวเห็นหน้าเม่ยก็รีบลุกขึ้นกอดเธอทันที  เม่ยอึ้ง“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณชายโดนยิง โชคดีที่กระสุนถากไม่โดนจุดสำคัญ ฉันห้ามเลือดให้แล้ว ตอนนี้คุณชายเป็นยังไงบ้างคะ เจ็บมากมั้ย?” 

“ไม่เป็นไร” โชวส่ายหน้า โชวเห็นคราบน้ำตาเม่ย “เธอร้องไห้ เม่ยไม่ตอบ โชวยิ้ม 

“ยิ้มทำไมคะ ชอบเห็นฉันร้องไห้เหรอ” 

“ใช่”

“โรคจิต” เม่ยต่อว่า

“ชอบ เพราะดีใจที่เธอเป็นห่วง” โชวเอ่ยขึ้นยิ้มๆ