บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 3 หน้า 5

ทองหยิบ : สมเด็จทวดตั้งให้ เรือนนี้เป็นเรือนของนายเหรอ ทำไมเป็นกล่องๆ แคบจัง แล้วก็หนาวด้วย หนาวตลอดเวลาเลย

วายุ : อะไรกัน ไม่รู้จักรถเทรลเลอร์เหรอไง นี่เป็นรถสำหรับแต่งหน้าแต่งตัวของนักแสดง ไม่ใช่เรือนหรอก

ทองหยิบมองอาหารบนโต๊ะ

ทองหยิบ : น่ากินจังเลย ฉันชอชิมสักคำได้ไหมนาย

วายุ : อ่ะ ยกให้หมดเลย

ทองหยิบ : นายใจดีจังเลย อร่อยจัง นายไม่กินด้วยกันเหรอ

วายุ : ไม่ล่ะ...กินกาแฟอย่างเดียวก็พอแล้ว

ทองหยิบ : ว่าแต่ เมื่อกี้...นายเล่นอะไร..แบนๆ

วายุ : โทรศัพท์มือถือ นี่ไม่เคยเห็นโทรศัพท์มือถือหรือไง

ทองหยิบ : ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยเห็นเลย

วายุ : อ้าวนี่ ไอ้หนู...อย่าใช้มือกินสิ ใช้ส้อมนี่ มือมันสกปรก

ทองหยิบ : ใช้ไม่เป็น คุณทองหยิบใช้มือกิน

วายุ : อะไรกัน นี่ดูนะ จิ้มอย่างนี้ อ่ะ ไหนลองทำให้ดูซิ จับงี้ ลองดู

อาจารย์ขวดเปิดประตูรถเทรลเลอร์เข้ามา

วายุ : หวัดดีครับ...พี่ขวด...

อาจารย์ขวดมองมาทางโต๊ะอาหารเล็กนั้น ซึ่งปราศจากร่างของทองหยิบ

อาจารย์ขวด : หวัดดีวายุ คอยพี่นานไหม

วายุ : ไม่นานเลยครับพี่ นี่ผมกำลังคุยกับ เฮ้ย...หายไปไหนแล้วล่ะ

พี่ขวด : ใครเหรอวายุ พี่ไม่เห็นมีใครอยู่เลย

วายุ : มีสิพี่ ก็ EXTRA เด็กไง เฮ้ย ทองหยิบไปหลบอยู่ไหนเนี่ย ออกมานะทองหยิบ เอ้า...หายไปได้ไงเนี่ย ทองหยิบ หายตัวได้เหรอเนี่ย

พี่ขวด : ดูซิ...กินข้าวเลอะยังกะเด็ก

วายุ : ผมไม่ได้กินนะครับพี่ ไอ้เด็กจุกนั่นกินต่างหาก..สาบานได้เลยครับ

พี่ขวด : เราไปแต่งหน้าข้างนอกกันดีกว่าเนอะ อากาศดีออก

วายุ : จะไหวเหรอครับพี่ เดี๋ยวผมต้องทาตัวดำไม่ใช่เหรอครับ มันจะไม่โป๊ไปหน่อยเหรอครับ

พี่ขวด : ตอนทาตัวดำพี่จะให้เค้าเอาฉากมากั้นให้นะ

พี่ขวดรีบออกไปจากเทรลเลอร์