บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 10 หน้า 2
“คะ?”
“ห้องน้ำอยู่ทางไหนคะ”
“ทางด้านโน้นค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ละมุลเข้าห้องน้ำ ในห้องทำงานปฐวีกำลังพยายามจู่โจมจูบณรังค์
แต่ครู่เดียวเท่านั้น สิริกันยาเดินเข้าไปณรังค์ดูงานในคอมพิวเตอร์อยู่เพียงคนเดียว
“คุณละมุลล่ะ”
“ไปห้องน้ำค่ะ”
ณรังค์ลุกจากเก้าอี้ ยืดเส้นยืดสาย ทำให้ใกล้ชิดกับสิริกันยา น้ำหอมของปฐวีที่ติดเสื้อของณรังค์เตะจมูกสิริกันยาอย่างแรง สิริกันยามองณรังค์อย่างแปลกใจ
ละมุลเห็นป้ายบอกจุดที่เป็นห้องน้ำอยู่ข้างหน้าเธอเดินตรงไปซึ่งปฐวีมองเธอมาจากอีกมุมหนึ่งด้วยสายตาเอาเรื่อง
ก่อนหน้านี้ปฐวีกำลังจะจูบณรังค์แต่เพราะได้ยินเสียงของละมุล เรียกสิริกันยาเสียก่อนจึงทำให้ขัดจังหวะปฐวีที่กำลังจู่โจมณรังค์
ปฐวีมองไปข้างหน้า เห็นป้ายบอกจุดห้องน้ำ เธอยิ้มร้ายอย่างมีแผน ปฐวีเดินตามละมุลไปเงียบๆ ละมุลรู้สึกได้ว่ามีคนตามมาจึงหันไปมองข้างหลังแต่ไม่เห็นใครคิดว่าตัวเองหูแว่ว ปฐวียืนแอบอยู่หลังเสา ชะโงกมองละมุลด้วยความโกรธ
ในห้องทำงาน สิริกันยายังมองณรังค์อย่างแปลกใจ
“มีอะไร”
“เอ่อ…ได้กลิ่นน้ำหอมค่ะ น้ำหอมผู้หญิง....จากตัวคุณ”
ณรังค์ดมเสื้อตัวเอง น้ำหอมของเธอติดที่เสื้อ ณรังค์ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
ปฐวีกำลังจะจูบณรังค์ แต่ณรังค์รีบตัดบท
“ถ้าคุณหญิงทำตัวดี ผมก็คงจะพูดดีด้วย”
“หญิงทำตัวไม่ดียังไง?”
“คุณหญิงรู้ตัวดี ว่ากำลังทำอะไรอยู่ หรือถ้าจะบอกว่าไม่รู้...ทำทุกอย่างเพราะไม่มีสติ...ผมอาจจะต้องช่วยคุณหญิง”
“ช่วยอะไร”
“พาไปพบจิตแพทย์”
ปฐวีโกรธ เลยเดินออกจากห้องไป ณรังค์หนักใจ
ณรังค์ยืนเครียด สิริกันยาจ้องมองอย่างสงสัย
“ก่อนออกไป มันยังไม่มีกลิ่นนี้ แต่พอเข้ามา ฉุนเตะจมูกมาก...ก็ไม่เห็นมีใครนอกจากคุณ เพราะฉะนั้น...ก็อาจเป็นกลิ่นธูป....ผี...”
ณรังค์กุมขมับ สิริกันยายืนอึ้ง มองไปรอบๆ อย่างหวาดกลัว เธอขยับเข้าใกล้ณรังค์
ในห้องน้ำออฟฟิศโรงแรมละมุลผลักประตูห้องน้ำ บรรยากาศวังเวงทุกห้องว่าง ละมุลรีบเดินเข้ามาด้านใน เลือกห้องน้ำห้องหนึ่ง กำลังจะเข้าไปแต่มีมือผลักละมุลอย่างแรงจนหน้าทิ่มชักโครก เธอล้ม ร้องลั่นด้วยความตกใจ
“ว้าย!!!!”
ละมุลพยายามยันตัวนั่ง มองไปข้างหลัง แต่ไม่เห็นใครเธอพยายามลุกขึ้น ปฐวีไวกว่าแอบกดปิดสวิตซ์ไฟ
ละมุลตกใจ กลัว ตัวแข็งทื่อเสียงน้ำไหลจากก๊อกน้ำทุกก๊อกในห้องน้ำ ละมุลตกใจหลับตากลัวสุดชีวิตความเงียบปกคลุม