บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 22 หน้า 5
“เซ็นตรงนี้นะครับ เป็นอันว่าตกลงตามนี้ คุณจะแบ่งชำระเป็นหกงวดนะ”
“ค่ะ”
“เสียดายจัง”
“คะ?”
“เปล่า ไม่มีอะไรครับ ผมหมายถึง...อีกหน่อยผมคงไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว ต่อไปจะติดต่อฝ่ายบัญชีต้องเป็นลูกน้องผมแล้วล่ะ”
“ทำไมคะ”
“ผมลาออกแล้ว”
“อ้าว...”
“ที่ใหม่ให้เงินเดือนเยอะ เป็นคุณ คุณก็ไปแหละ”
“ลานะคะ”
“ครับ โชคดีนะครับ”
“ค่ะ”
ไพโรจน์มองตามสิริกันยาด้วยความเสียดาย แล้วทยอยเก็บของบนโต๊ะ
สิริกันยาเดินมา เห็นยุพินกำลังเม้าท์กับพนักงานกลุ่มหนึ่งอยู่
“สวัสดีค่ะพี่ยุพิน”
“กันยา! กำลังเม้าท์ถึงอยู่พอดีเลย นี่ มีคนลาออกตามเธอไปเพียบเลย ตัวแพร่เชื้อหรือเปล่ายะ”
“นอกจากคุณไพโรจน์ มีคนลาออกอีกเหรอคะ”
“ก็ใช่น่ะสิ คุณวิเชียรจีเอ็ม คุณปราโมทย์หัวหน้าฝ่ายการตลาด หัวๆทั้งนั้นเลยนะ ทุกคนได้งานใหม่ ให้เงินเดือนสูงกว่าที่นี่ เงินซื้อคนได้จริงจริ๊ง”
พนักงานอีกคนพูดขึ้น“สงสารคุณณรังค์ ตอนนี้เหมือนถูกตัดแขนตัดขา ไม่มีคนช่วยทำงาน เมื่อไหร่จะได้คนใหม่มาก็ไม่รู้”
ยุพินเม้าท์ต่อ “ใครจะม้า!!! ลูกผีลูกคนแบบนี้ วันดีคืนดีพวกเราอาจจะถูกปลดกันก็ได้ เนี่ยๆ ที่คุณสุนันทามาประชุมเครียดแบบนี้ ก็เพราะเรื่องนี้แหละ”
สิริกันยารู้สึกเห็นใจณรังค์กับปัญหาในครั้งนี้
ณรังค์เดินมาส่งสุนันทากับอ๋อง หลังจากออกจากห้องประชุม
“ฉันเข้าใจคุณนะคุณณรังค์ ว่ามันไม่ง่าย แต่ธุรกิจก็คือธุรกิจ ในเมื่อคุณคือผู้บริหาร หน้าที่คุณคือทำให้หุ้นส่วนอย่างฉันมีกำไร ไม่ใช่ขาดทุนฉันมีเวลาให้คุณแก้ไขภายในหนึ่งเดือนเท่านั้น”
“ครับ”
สุนันทาเดินไป แต่อ๋องยังไม่เดินตาม
“ไม่ตามคุณสุนันทาไปเหรอ”
“มีเรื่องอยากคุยกับแกก่อน”
อ๋องที่มองเพื่อนอย่างเห็นใจ ณรังค์ตอนนี้ดูอ่อนแรงและเครียดมาก
ณรังค์กับอ๋องเดินคุยกันมา จังหวะนั้นสิริกันยาเดินออกมาพอดี อ๋องยิ้มให้ณรังค์ดีใจแต่ยิ้มไม่ออก
สิริกันยาแอบมองณรังค์ด้วยความเห็นใจ ก่อนจะกลบเกลื่อน
“สวัสดีค่ะ...คุณณรังค์ คุณอ๋อง”