บทละครโทรทัศน์ ตะวันตัดบูรพา ตอนที่ 12 หน้า 5
ธิชาอึ้งออกมาจากไนท์คลับท่ามกลางสายฝน โจกำลังกางร่มจะไปธุระ แต่ครั้นพอเห็นเหตุการณ์เข้าก็หยุดซุ่มดู ฟ้าแลบฉายให้เห็นดวงหน้าของธิชาเต็มไปด้วยความผิดหวัง…หวาดหวั่น
ธิชาเดินมาที่รถบูรพาซึ่งจอดอยู่ ก่อนจะเห็นห่อกระดาษอยู่ห่อหนึ่ง ธิชาค่อยๆชะโงกดูของในห่อ จนพบว่าสิ่งที่บูรพาบอกว่าจะทิ้งก็คือรูปที่เธอวาด
“ขอโทษที่ต้องใช้วิธีที่เกือบจะตรงไปตรงมาแบบนี้ แต่ก็อย่างที่บอก ผมไม่อยากเสียเวลากับอะไรที่มันไร้สาระอีกแล้ว” ธิชาหันมามองบูรพาพยายามจะคิดว่าเค้าทำอะไรอยู่ บูรพาหยิบรูปมาส่งให้ธิชา “เรือที่คุณวาดมันมีอยู่แต่ในความฝันเท่านั้น กับคนบางคน….ไม่มีสิทธิ์จะได้ลิ้มรสชีวิตที่เป็นอิสระอย่างที่คุณหวังไว้หรอก ไม่ว่าคุณจะฉุดรั้งเค้าไว้แค่ไหนก็ตาม ชีวิตของเค้าก็มีแต่จะตกต่ำไปเรื่อยๆ แถมยังพลอยทำให้คุณต้องแปดเปื้อนไปอีกต่างหาก”
“คุณโกหกฉันอยู่ใช่มั้ย คุณพยายามจะทำให้ฉันเข้าใจผิด เพราะคุณไม่อยากให้ฉันมาพัวพันกับคุณใช่มั้ยบูรพา ใช่มั้ย...” ธิชายืนอึ้งน้ำตาไหลออกมา
“ออกไปซะ” บูรพาไล่
“ไม่ ฉันไม่ไป”
“แต่คุณต้องไปเดี๋ยวนี้ นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ นอกจากไอ้ภาพทุเรศๆนี่กับความฝันลมๆแล้วไม่มีอะไรเป็นของคุณทั้งนั้น”
“ฉันไม่ไป คุณโกหกฉัน บูรพา…คุณจะไม่ทำกับฉันแบบนี้คุณไม่เคยทำกับฉันแบบนี้”
บูรพาชะงักก่อนจะแข็งใจกระชากธิชาเข้ามาบอกอย่างหนักแน่น “ทิศตะวันออกก็ไม่ได้มีแสงสว่างเสมอไปหรอกธิชา คนเราก็ไม่ได้เลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการเสมอไป ผมรู้ว่าบางครั้งมันอาจจะยากที่เราต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง แต่ถ้าคุณคิดว่ามันเหมาะสมแล้ว…..ยังไงก็ต้องทำ…” ธิชาร้องไห้โฮ... “คุณเจ็บไม่นานหรอกธิชา...ไม่นานคุณก็จะหายดี...”
ธิชาค่อยๆเดินไปหอบรูปนั้นมาโอบกอดไว้ บูรพาเดินสวนกลับเข้าไนท์คลับไป โจซึ่งเฝ้ามองเหตุการณ์แต่แรก ค่อยๆผลุบหน้าหลบไป
บูรพากลับเข้ามาในคลับ แล้วเดินผ่านผู้คนไปที่หลังร้าน เขาเปิดประตูล็อคห้อง...แล้วร้องไห้...
ที่ห้องทำงานท่านรองบารมี กฤชกับยุทธกำลังยืนและนั่งมองข้อมูลบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทัศน์เดินไปมาอย่างหัวเสีย “ยังไม่รู้เรื่องอีกเหรอ นี่มันจะ 3 ชั่วโมงอยู่แล้วนะ”
“ผมลองPASSWORDทุกอันแล้วครับ มันล็อคหมดเลยครับ แต่นี่ผมกำลังเข้าไฟล์พิเศษของราชพัฒน์ อีกสักครู่ครับ” ทัศน์รอไม่ไหวจะเดินออก ยุทธเรียก “เดี๋ยวครับคุณทัศน์ เข้าไปได้แล้วครับ”
ทัศน์รีบกลับมาที่จอมอง รูปบูรพากับชื่อเท่านั้น “มีแต่ชื่อกับรูปแล้วมันจะไปรู้อะไรวะ”
ยุทธอธิบาย “รู้สึกว่าไฟล์นี้จะถูกลบประวัติจนหมด ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร”
“ลองเข้าไฟล์ข้อมูลตะวันฉายสิ...เอาตั้งแต่มันเริ่มเกิดเลย”