บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 12 หน้า 5

เสี่ยเป้าพาเกษณีย์เดินดูในบ่อนจนทั่ว พัฒนะเดินตามประกบเกษณีย์ ภายในบ่อนเห็นนักพนันเล่นพนันกันอยู่ตามโต๊ะต่างๆ อย่างเมามันส์ บางโต๊ะส่งเสียงเฮดังลั่นตอนเล่นได้

“คุณเกษจะลองเล่นอะไรก่อนดีครับวันนี้”

“ยังดีกว่าค่ะ เอาไว้วันหลังฉันจะแวะมานะคะ” เกษณีย์มองไปทั่วๆ สีหน้าอยากลองเล่นอยู่เหมือนกัน แต่อดใจไว้ก่อน

“ผมยินดีต้อนรับเสมอครับ คุณเกษแวะมาที่นี่ได้ทุกเมื่อเลย”

เสี่ยเป้ากับพัฒนะลอบมองสบตากัน ประมาณว่าได้เหยื่อรายใหม่แล้ว

เกษณีย์กลับเข้ามาในห้องตอนดึกมากแล้ว ฉัตรชนกนั่งหน้าตึงรออยู่

“ไปไหนมา กลับมาดึกดื่นป่านนี้”

“คุณสนใจฉันด้วยเหรอคะ”

“ตราบใดที่คุณยังได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียผมอยู่ จะทำอะไรก็ขอให้นึกถึงหน้าผมไว้บ้างนะ”

“คุณเป็นอะไรของคุณ ฉันกลับมาถึงก็ใส่ฉันเป็นชุดเลย”

“นายพัฒนะอะไรนั่น ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปยุ่งกับมัน มันไม่ใช่คนดี”

เกษณีย์ชะงักไปนิดหนึ่ง แล้วเข้ามากอดซบฉัตรชนก “แหม...ที่แท้ก็หึงเมียนี่เอง ฉันกับคุณพัฒนะเราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ”

ฉัตรชนกดันตัวเกษณีย์ออก “คุณไปอาบน้ำก่อนไป ตัวคุณมีแต่กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ นี่คุณไปไหนมากันแน่เนี่ย” เขาส่ายหน้าระอา “ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเค้าทำตัวแบบนี้”

เกษณีย์ปรี๊ด “ใช่สิ! ต่อให้ฉันทำดีแทบตาย คุณก็คงไม่มีวันมองว่าฉันดีขึ้นมาได้หรอก เพราะในใจคุณมีแต่นังวรรณิศา ขนาดมันตายไปตั้งนานแล้ว คุณก็ยังไม่ลืมมันเลย ชาตินี้จะไม่มีใครมาแทนที่นังวรรณิศาได้เลยใช่มั้ยคะ!!!”

ฉัตรชนกชะงักคิดนิดหนึ่ง เพราะตอนนี้จิดาภากำลังจะเข้ามาแทนที่วรรณิศาในใจตนทีละนิดแล้ว “ซักวันนึงก็คงจะมี แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่คุณแน่นอน”

เกษณีย์กรี๊ด “คุณฉัตร! นังผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ หรือว่านังเลขาคนใหม่ของคุณ” ฉัตรชนกนิ่งไม่ตอบ “เงียบแบบนี้แปลว่าใช่จริงๆ ใช่มั้ยคะ”

“ก็แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน” ฉัตรชนกเดินออกไปนอนห้อง

เกษณีย์ยิ่งโกรธ ขว้างปาข้าวของระบายอารมณ์ยกใหญ่