บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 1 หน้า 3
วรรณิศาร้องเพลงและนำเด็กๆ เต้นประกอบเพลงพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง เด็กๆ ก็เต้นตามไปน่ารักๆ
“โผล่มาจากขอบฟ้า เขามาในยามเช้า ส่องแสงให้เราอบอุ่นสบาย เขาลอยข้ามเราไป จมหายไปในยามเย็น พรุ่งนี้เราก็จะเห็นเขาโผล่อีกทีที่เดิม พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง แก้มแด๊ง...แดง แต่งตัวทาแป้งโผล่มาตอนเช้าตรู่ ฮู้...ฮู...”
เด็กนักเรียนร้องเพลงพร้อมเต้นกันอย่างสนุกสนาน
ตกเย็น วรรณิศานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน ครูบีเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านอยู่ที่โต๊ะข้างๆ
ครูบีเก็บของเสร็จก็หันมาถามวรรณิศา “จะหกโมงแล้ว ยังไม่กลับเหรอศา”
“ยังจ้ะ วันนี้คุณฉัตรชนกบอกว่าจะมารับไปทานข้าวเย็น”
“ฉันล่ะอิจฉาเธอจริงๆ มีแฟนทั้งหล่อ ทั้งรวยและแสนดีขนาดนี้ คบกันมาตั้งนานแล้ว เมื่อไหร่จะแต่งงานซะทีล่ะ”
วรรณิศาสีหน้าซึมลง “ไม่รู้จะได้แต่งหรือเปล่า เพราะคุณแม่คุณฉัตรไม่ค่อยชอบฉัน ส่วนพี่อัคคี พี่ชายฉันก็ไม่ชอบคุณฉัตรชนกเหมือนกัน”
“เธอก็ไม่น่าเลย ดันมาแอบคบกับศัตรูกับพี่ชายซะได้”
วรรณิศาหน้าจ๋อย “ก็ตอนแรกฉันไม่รู้นี่นาว่าเค้าเป็นใคร กว่าจะรู้ฉันก็รักเค้าไปแล้ว”
“แล้วคุณฉัตรชนกรู้มั้ยว่าเธอเป็นน้องสาวพี่อัคคี”
“ฉันยังไม่ได้บอก”
“สรุปว่าคุณฉัตรชนกก็ยังไม่รู้ว่าเธอคือน้องสาวพี่อัคคี ส่วนพี่อัคคีก็ยังไม่รู้ว่าเธอแอบคบกับคุณฉัตรชนกอยู่”
“ใช่”
“ฉันไม่อยากจะคิดเลย ว่าถ้าสองคนนั้นรู้ความจริงแล้วจะเป็นยังไง” วรรณิศาฟังแล้วก็เครียด “ฉันกลับก่อนนะ ยังไงก็ดินเนอร์ให้อร่อยก็แล้วกันนะจ๊ะ” ครูบีเดินออกไป
วรรณิศานั่งรอฉัตรชนกอยู่ในห้องพักครูคนเดียว วรรณิศาหันไปเห็นมือถือของครูบีถูกลืมวางทิ้งไว้บนโต๊ะ วรรณิศาเดินไปหยิบแล้ววิ่งตามเอาไปให้ครูบี
ครูบีเดินออกมามาถึงหน้าโรงเรียน ด้านหลังเห็นวรรณิศาวิ่งตามมา
รรณิศาตะโกนเรียก “บีๆ”
ครูบีหยุดเดิน หันมามอง “มีอะไรเหรอ”
วรรณิศาส่งมือถือให้ “เธอลืมมือถือไว้บนโต๊ะ”
ครูบีรับมือถือไป “ตายจริง ขอบใจนะ อุตส่าห์วิ่งตามเอามาให้” เธอเก็บมือถือใส่กระเป๋า “ฉันไปนะ”